ساختار و کار انواع فیوزها:
فیوز وسیله ای الکتریکی/الکترونیکی یا مکانیکی است که برای محافظت مدارها از اضافه جریان، اضافه بار و اطمینان از محافظت از مدار استفاده می شود.
فیوز برقی توسط توماس آلوا ادیسون در سال 1890 اختراع شد. انواع مختلفی از فیوزها وجود دارد، اما عملکرد همه این فیوزها یکسان است.
یک فیوز، در حالت کلی، شامل یک سیم فلزی با مقاومت کم است که در یک ماده غیر قابل احتراق محصور شده است.
این فیوز برای اتصال و نصب سری با یک مدار و دستگاهی که باید از اتصال کوتاه و اضافه جریان محافظت شود به کار می رود.
در صورت عدم وجود فیوز و قطع کننده مدار، دستگاه الکتریکی ممکن است آسیب ببیند، زیرا این وسایل با توجه به محدودیت جریانی که دارند، قادر به مدیریت و تحمل اضافه جریان نیستند.
اصول کار انواع فیوزها بر اساس «اثر گرمایش جریان» (Heating effect of Current) است. یعنی هر زمان اتصال کوتاه، اضافه جریان یا اتصال بار ناسازگار اتفاق می افتد، سیم نازک داخل فیوز به دلیل گرمای تولید شده توسط جریان زیاد گذرنده از آن ذوب می شود.
بنابراین، منبع تغذیه را از سیستم متصل به آن قطع می کند. در عملکرد نرمال مدار، سیم فیوز تنها یک قطعه با مقاومت بسیار کم است و عملکرد طبیعی سیستم متصل به منبع تغذیه را تحت تأثیر قرار نمی دهد.
انتخاب اندازه مناسب انواع فیوزها:
در حالی که انتخاب فیوز مناسب و اندازه نامی آن برای وسایل برقی بر اساس عوامل و محیط های مختلف متفاوت است، اما فرمول اساسی زیر نشان می دهد که چگونه اندازه مناسب انواع فیوزها را انتخاب کنیم:
(ولتاژ/توان) × 1٫25 = جریان فیوز
به عنوان مثال، شما باید فیوز اندازه مناسب یک وسیله 1000 وات 230 ولت را پیدا کنید.
جریان فیوز = (1000W/230V) × 1٫25 = 5٫4A
برای کار ایمن و مطمئن مدار باید حداکثر جریان فیوز 6A را به جای 5٫4A در نظر بگیرید.
مشخصات انواع فیوزها:
انواع فیوزها مشخصات خاصی دارند که با توجه به آن ها تعیین می شوند:
در ادامه با این مشخصات آشنا می شویم.
ظرفیت حمل جریان فیوز:
ظرفیت حمل جریان مقدار جریانی است که یک فیوز می تواند بدون قطع مدار به راحتی حمل کند.
ظرفیت شکست:
حداکثر مقدار جریانی که می تواند با خیال راحت توسط فیوز قطع شود، ظرفیت شکست نامیده می شود و باید بیشتر از جریان اتصال کوتاه احتمالی باشد.
ولتاژ نامی فیوز:
حداکثر اندازه ولتاژی است که یک فیوز می تواند با خیال راحت از عهده آن برآید. هر فیوز دارای حداکثر اندازه ولتاژ مجاز است.
به عنوان مثال، اگر یک فیوز برای 32 ولت طراحی شده باشد، نمی تواند در مدار 220 ولت استفاده شود. دلیل این امر آن است که در فیوزهای مختلف در سطوح مختلف ولتاژ ایزولاسیون تفاوت دارد. بر اساس اندازه ولتاژ، فیوز را می توان در دسته های HV (ولتاژ بالا) LV (ولتاژ پایین) و فیوزهای مینیاتوری دسته بندی کرد.
مقدار I2t فیوز:
اصطلاح I2t مربوط به فیوز است که به طور معمول در شرایط اتصال کوتاه استفاده می شود. این اصطلاح مقدار انرژی است که المنت فیوز در هنگام رفع عیب الکتریکی حمل می کند.
مشخصه پاسخ فیوز:
سرعت ذوب شدن یا همان سوختن فیوز به میزان جریان در سیم آن بستگی دارد. هرچه جریان بیشتری از سیم عبور کند، زمان پاسخ سریع تر خواهد بود.
مشخصه پاسخ زمان پاسخ دادن به یک رویداد اضافه جریان را نشان می دهد. فیوزهایی که به سرعت به شرایط موجود واکنش نشان می دهند، فیوزهای فوق سریع یا فیوزهای سریع نامیده می شوند. از این نوع فیوزها در بسیاری از قطعات نیمه هادی استفاده می شود، زیرا قطعات نیمه هادی در اثر اضافه جریان سریع آسیب می بینند.
فیوز دیگری وجود دارد که به آن فیوز با سوختن کند می گویند. این نوع از انواع فیوزها به سرعت به اضافه جریان پاسخ نمی دهند و واکنش آن ها پس از گذشت چندین ثانیه از وقوع اضافه جریان است. این نوع فیوزها در سیستم های الکترونیکی کنترل موتور کاربرد دارند، زیرا موتورها هنگام راه اندازی جریان بسیار بیشتری نسبت به جریان کار عادی دارند.
اندازه بسته بندی:
فیوزهای AC و DC بسته بندی و اشکال مختلفی دارند. به این ترتیب، در کاربردهای مختلف برای استفاده دقیق در مدار از بسته های مختلف فیوزها استفاده می شود.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
