تشخیص نام پایه های ترانزیستور MOSFET و تست ترانزیستور با hFE مولتی متر:
شکل های زیر نماد ماسفت کانال N و P و مدار آن را در هنگام اندازه گیری نشان می دهند. آنچه معمولاً قابل بررسی است این است که دیود در مدار ماسفت بوده و سوئیچ نیز باز باشد.
سوئیچ فقط در صورتی که ولتاژ گیت صفر باشد، باز خواهد بود و با ولتاژ مثبت کافی (برای کانال N) در گیت، سوئیچ بسته می شود.
تست ماسفت:
این ماسفت را ماسفت مد افزایشی می نامند. وقتی ولتاژی به گیت اعمال شود، ترانزیستور روشن می شود.
نوع FET دیگری وجود دارد به نام حالت تخلیه، که تا زمان اعمال ولتاژ منفی روشن است. این نوع ماسفت بسیار نادر است، اما گاهی اوقات در نسخه های JFET مورد استفاده قرار می گیرد (در JFET خازن با یک دیود در جهت غیررسانا جایگزین شده است) که این ها نیز نسبتاً نادر هستند.
برخی از نسخه های رایج SMD را در تصویر زیر می بینید. اولی SO8 است و معمولاً به راحتی در بورد مشاهده می شود، زیرا بیشتر پین ها متصل هستند. SO8 دومی دو ترانزیستور در یک بسته است.
رایج ترین نسخه های پایه دار به شکل زیر هستند.
تست ترانزیستور با hFE مولتی متر:
اغلب مولتی مترهای بازار یک تستر ترانزیستور دارند که با نام "hFE" روی سلکتور آن مشخص شده است. این حروف نمایانگر بهره ترانزیستور هستند. به چند دلیل این تستر تقریباً کارایی مناسبی ندارد:
علاوه بر موارد بالا، تستر ایمنی مولتی متر را به خطر می اندازد. فاصله ایمنی از قسمت فلزی داخل مولتی متر تا جایی که می توانید انگشت خود را روی سوکت تستر ترانزیستور بگذارید، نسبتاً کم است و اگر ترانزیستور را در سوکت قرار دهید، آن فاصله هم از بین می رود (وقتی ولتاژ بالا را اندازه می گیریم، ممکن است ولتاژ درون مولتی متر زیاد شود).
در اینجا سه ترانزیستور در اندازه های مختلف داریم: سیگنال کوچک اس ام دی (SOT23)، سیگنال کوچک پایه دار (TO92) و قدرت (TO220) و دو نوع ترانزیستور BJT و MOSFET.
برای تست، یک ترانزیستور را در سوکت مخصوص قرار داده و سلکتور را روی hFE تظیم کنید. سپس می توانید بهره را ببینید (در یک جریان نامشخص). بدیهی است که این ترانزیستور کار می کند.