این روش از نظر تجهیزات و نحوه عملیات شباهت زیادی به روش جوشکاری سرباره الکتریکی دارد و اختلاف اساسی بر دو تفاوت عمده زیر قرار دارد.
حوضچه جوش توسط گاز خنثی ( کمیاب) نظیر آرگون یا گازهایی که نسبت به مذاب بی اثر هستند نظیر دی اکسید کربن و یا مخلوطی از آنها (80 درصد آرگون، 20 درصد دی اکسید کربن) که از اطراف لوله اتصالی و کفشک ها دیده می شود محافظت و امتداد مسیر اتصال به طور قائم بوده و حوضچه مذاب فلز جوش در بین سطوح اتصال و کفشک ها قرار می گیرد و همزمان با پیشرفت عملیات جوشکاری به طرف بالا حرکت کرده و جبهه انجماد را به دنبال می کشد. الکترودها لخت یا پوشیده با فلاکس هستند.
این روش معمولاً برای اتصال ورق های 12 تا 75 میلمتر، در کشتی سازی و ساخت مخازن ذخیره ای (تانک) بکار گرفته می شود و چون حرارت توسط قوس الکتریکی ایجاد می شود عملیات جوشکاری را می توان با سرعت بالاتر نسبت به روش E.S.W انجام داد و در نتیجه منطقه متاثر از جوش باریکتر و با خواص بهتر انجام می شود.
درمیان انواع فرایندهای اتصال فلزات، فناوری جوشکاری و روش های مختلف آن به دلیل قابلیت های خاص و تنوع در عملکرد، جایگاه خاصی را به خود اختصاص داده است. در استانداردهای مطرح و مرتبط این رشته، از فرایند جوشکاری تحت عنوان فرایند خاص یاد شده است. فرایند خاص به فرایندی اطلاق می شود که کیفیت و نتیجه آن وابستگی بسیاری به مهارت اپراتور آن داشته و جهت اجرای آن به دستورالعمل های تایید شده نیاز باشد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
