در این شیوه می توان از روش های اصلاح شده در جای خاک به کمک مواد افزودنی مانند آهک یا سیمان استفاده کرد. معمولاً از اوگر یا تیغه هایی برای اختلاط خاک با ماده افزودنی می توان کمک گرفت. برای اجرای این نوع دیوارها نخست حفره هایی یک در میان با مقطع دایره ای حفر و خاک با مواد اصلاح کننده مخلوط می شود.
سپس حفرات دیگر با بتن مسلح یا میلگرد یا پروفیل تیر آهن ساخته می شود به طوری که در نهایت ستون ها یک در میان از خاک اصلاح شده و بتن مسلح تشکیل می یابند. ستون های تشکیل شده با خاک اصلاح شده فشار جانبی خاک را به ستون های بتن مسلح منتقل می نمایند. این نوع دیوارها ممکن است برای مصارف دایمی اجرا و استفاده شوند.
میخکوبی در دو دهه اخیر در سطح وسیعی در پایدار کردن شیب ها، دیواره گودبرداری ها و به عنوان حایل جانبی دیواره های خاکی برای جلوگیری از ریزش و لغزش استفاده شده است. این شیوه به عنوان روشی مناسب برای اصلاح در جای خاک مدنظر بوده است.
میخکوبی اساساً یک شیوه پایدار کردن برش ها، شیب ها، و نگهداری خاک در برابر حرکات جانبی است. در این روش میلگردهایی به قطر 35-20 میلیمتر درون حفره نصب و اطراف آن با ملات روان ماسه سیمان پر می شود. فواصل میخکوبی طوری است که چشمه بارگیری میخ بین 1 تا 4 متر مربع است.از محاسن بارز این نوع نگهدارنده ها می توان به هزینه های کمتر در مقایسه با دیوارهای نگهبان معمولی، سرعت بالاتر انجام کار، نیاز به فضای کمتر، و دست خوردگی کمتر خاک اشاره کرد.
از فواید دیگر این دیوارها می توان به پایدار کردن برش ها و دیوارهای قائم یا نزدیک به حالت قائم اشاره کرد. پس از میخکوبی، معمولاً بر روی وجه بیرونی خاکریز یک سفره میلگرد شبکه ای قرار داده و آن را به کمک بتن پاشی (Shotcrete) در ضخامت های 20-10 سانتیمتر می پوشانند.