دیوارهای سپری مهار شده

این نوع دیوارها پایداری خود را از عمق مدفون خود در خاک و نیز از مهارهایی که معمولاً در حوالی رأس دیوار استفاده می شوند، تأمین می کنند. عموماً برای سازه های ساحلی به کار می روند، اما در مواردی دیگر مثلاً در دیوارهای انتهایی پل ها نیز مورد استفاده قرار می گیرند.

با توجه به حمایت مهار بندها ارتفاع این نوع دیوارها به 20 متر هم ممکن است برسد. نقش مهار بندها در این دیوارها کاهش خمش جانبی، کاهش لنگرهای خمشی ایجاد شده در دیوار سپری، و کاهش عمق نفوذ سپر درون خاک است. اگر دیوار سپری خیلی مرتفع باشد ممکن است از چند ردیف مهاربند هم استفاده شود. در این صورت خمش، لنگر و عمق نفوذ سپر درون خاک، کاهش چشمگیرتری خواهد داشت.

برای تثبیت مهارهای جانبی که در دیوارهای سپری استفاده می شوند می توان از شیوه های متفاوتی بهره جست. مهارهای تکی از میله هایی تشکیل شده که به یک بلوک بتنی یا تیر مدفون در خاکریز پشت دیوار در فاصله ای معقول متصل است. می توان برای مهار میله ها از شمع تکی یا گروهی، شمع های سپری، یا دال های بتنی نیز استفاده کرد.

روش دیگر برای نصب مهارها استفاده از مهار مدفون در خاک است که از یک میله یا کابل با طول کافی تشکیل شده و اطراف آن تزریق می شود. برای اجرای این سیستم باید خاک مناسب در نزدیکی دیوار موجود باشد.

این نوع دیوارها در پی سازی های عمیق، زیرگذرهای ترافیک، ایستگاه های خطوط ترافیک زیرزمین، تونل ها، پارکینگ ها، تجهیزات صنعتی زیرزمینی و سواحل استفاده می شوند. و نحوه اجرای آنها طوری است که می توانند تا عمق های زیاد، جلوتر از حفاری اجرا شوند.

با حفر شیار و پایدار کردن جداره های آن (در صورت لزوم) با بنتونیت می توان قفسه میلگرد را درون شیار قرارداده و سپس بنتونیت را پمپ و بتن ریزی دیافراگم را آغاز کرد. گاهی به جای دیافراگم ردیف شمع های قائم مورد استفاده قرار می گیرد در حالی که ممکن است جنس زمین دارای وضعیت مناسبی نباشد. معمولاً رئوس شمع ها با کلاهک سر شمع به هم متصل می شوند تا نیروی قائم بین شمع ها توزیع شود.