درصد تراکم بستر روسازی در دو یا یک قشر نهائی، هر یک به ضخامت 15 سانتیمتر، به ترتیب در خاکریز یا کف برش های خاکی یا سنگی بر حسب درجه راه و نوع مصالح درشت دانه یا ریزدانه مصرفی باشد.در راه های فرعی درجه دو، به جای دو لایه 15 سانتیمتری، می توان از یک لایه به ضخامت 20 سانتیمتر استفاده نمود.
تراکم لایه های مذکور بایستی با مناسب ترین رطوبت انجام شود. برای حصول تراکم مطلوب، خاک هایی که به تورم و انبساط گرایش زیادی دارند باید در محدوده یک تا دو درصد بیشتر از رطوبت مناسب و خاک های چسبنده در محدوده یک تا دو درصد کمتر از رطوبت مناسب متراکم شوند.
زیر اساس
زیراساس معمولاً اولین قشر است که روی بستر آماده شده روسازی راه قرار می گیرد. مصالح این قشر با مشخصات و ضخامت معین در تمام عرض بستر روسازی پخش و کوبیده می شود. عملکرد زیراساس در روسازی به طور خلاصه بشرح زیر است.
تعدیل فشارهای وارده
فشارهای وارده از قشرهای بالای روسازی به وسیله این قشر تعدیل و به بستر روسازی راه منتقل می‌شود، به طوری که تنش های ایجاد شده سبب نشست و یا تغییر شکل غیرمجاز بستر نشود. با تغییر ضخامت زیراساس می توان فشار وارده بر سطح بستر روسازی راه را تنظیم کرد.
خاصیت تراوایی
قشر زیراساس تثبیت نشده باید بتواند آب های سطحی یا آبهای نفوذی شانه راه و یا آب های تراوشی را به نهرهای خارج جسم راه هدایت کند.
تقلیل ضخامت روسازی
استفاده از مصالح زیراساس موجب تقلیل ضخامت روسازی و صرفه جویی در لایه های اساس و لایه های آسفالتی که مرغوبتر و گرانتر هستند، می شود.
کاهش اثر یخبندان
با افزایش ضخامت زیراساس، که مصالح آن در برابر یخبندان حساسیت نداشته باشد، می توان عمق لایه مقاوم در مقابل یخبندان را افزایش داد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
