مطالعات انجام شده در آزمایشگاه روی اعضای سازه های چوبی نشان می دهد که اتصالات ساختمان های چوبی دارای استحکام خوبی هستند و استحکام واقعی ساختمان از میزان محاسبه شده آن بیشتر است. برآورد شده که امروزه با به کار گرفتن تکنولوژی جدید (مهندسی ارزش) می توان میزان مصرف چوب را در ساختمان حدود بیست تا سی درصد کاهش داد و این میزان صرفه جویی در ساخت تعداد بیشتر ساختمان های چوبی تأثیر گذار است.
بر خلاف ملات، چوب می تواند نیروهای کششی و فشاری را تحمل کند. اما به دلیل ساختار سلولی با قرار گرفتن در یک مسیر در حالت بحرانی قرار گیرد. اگر موازی بافت یا به عبارت دیگر در راستای محور طولی بارگذاری انجام شود، چوب می تواند چهار برابر نیروی فشاری را تحمل کند. در صورتی که هنگام اعمال نیرو در راستای شعاعی این گونه نیست. چوب ها در برابر نیروی کششی زیاد واکنش نشان می دهند.
برای استفاده از چوب به عنوان مصالح ساختمانی باید نحوه قرار گیری الوارها توجه کرد. همچنین باید الوارها در راستای طولی تحت فشار قرار گیرند. در این حالت بیشترین مقدار نیروی فشار و کششی را می تواند تحمل کند. مقدار توانایی تحمل در برابر نیروها به ضخامت دیواره سلول الوراها و همین طور به چگالی چوب بستگی دارد.
چوب سخت
اصطلاح چوب سخت شامل الوراهای گردی که پوست درخت از روی آنها کنده شده یا برشی از چوب سخت باشند. الوراهای ساختمانی در کارخانه های چوب بری و الوارساز به صورت الوارهای مستطیلی تولید و به صورت عرضی و طولی برش خورده می شوند.
رایج ترین نوع الوارها در شمال و مرکز اروپا شامل چوب های کاج میلاد، صنوبر، کاج کاج اروپایی و یک نوع گیاه بلند همیشه بهار هستند. در آمریکا از گیاه همیشه بهار داگلاس، کاج کازولین و کاج قیدی برای الوراسازی استفاده می شود. این درجه بندی بر حسب مقدار مقاومت در برابر نیروها، ظاهر، ظرفیت رطوبت پذیری، محدودیت های موجود در عرض شکاف ها و همین طور کیفیت سطح انجام می شود.
به کمک چسب می توان زبانه هایی که از هم جدا شده اند را به چسباند و با این کار استحکام چوب را در آن امتداد افزایش داد. این کار در الوارهای مستطیلی مرسوم است. همانطور که با چسباندن لایه های دو سه تایی می توان کیفیت الوراها را در برابر نیروها بهبود بخشید، می توان از 2 یا 3 الوار نیز استفاده کرد و آنها را به طور موازی به یکدیگر چسباند.