جوشکاری نفوذی

از فرایند جوشکاری نفوذی به طور گسترده ای برای اتصال تیتانیوم و آلیاژهای استفاده می شود. مهم ترین دلایل به شرح زیر هستند.

تیتانیوم و آلیاژهای آن قادر به حل کردن مقادیر بالایی از اکسیژن هستند که این موجب انحلال اکسیدهای سطحی در دماهای بالا می شود. ضمن اینکه به علت پایین بودن استحکام خزشی و استحکام تسلیم تیتانیوم در دماهای اتصال، تماس بین سطوح اتصال و تشکیل پیوندهای فلزی افزایش می یابد.

جوشکاری تیتانیوم و آلیاژهای آن توسط روش های ذوبی، استحکام اتصالی نزدیک به فلز پایه ایجاد نمی کند، در حالی که با استفاده از فرایند جوشکاری نفوذی می توان به استحکام اتصالی نزدیک به فلز پایه رسید.
بیشتر اجزاء و ساختارهای تیتانیومی در صنایع هوافضا بکار می روند، لذا کارایی و عملکرد مناسب روش جوشکاری نفوذی هزینه های اضافی جهت انجام آن را توجیه می کند.

جوشکاری انفجاری

فرایند جوشکاری انفجاری یکی از بهترین روش ها برای اتصال مواد غیرهم جنس به یکدیگر است. مطالعات فراوانی بر روی جوشکاری انفجاری تیتانیوم با مواد غیر هم جنس خود صورت گرفته است. بیشترین مطالعات انجام گرفته بر روی جوشکاری انفجاری تیتانیوم با فولاد زنگ نزن، آلومینیوم، مس و نیکل انجام گرفته است.

تنها شرط انجام موفقیت آمیز این فرایند، داشتن انعطاف پذیری و چقرمگی قابل قبول است تا قطعات در حین جوشکاری نشکنند یا تغییر فرم قابل توجهی ندهند.حداقل انعطاف پذیری مورد نیاز 10 %و حداقل انرژی شکست 30 ژول ذکر شده است. با توجه به کاربرد فراوان تیتانیوم و آلیاژهای آن در صنایع هوا فضا، استفاده از فرایند جوشکاری انفجاری تیتانیوم، به ویژه جوشکاری انفجاری تیتانیوم و فولاد زنگ نزن بسیار مفید ا ست.

جوشکاری پتکه ای، جوشکاری آهنگری

جوشکاری پتکه ای قد یمی ترین فرایند جوشکاری است که تا قرن نوزدهم میلادی نیز هنوز معمول بوده است. آهنگران این فرایند را به کار می بردند. مخازن تحت فشاری و لوله های فولادی زمانی توسط جوشکاری پتکه ای ساخته می شدند. این فرایند با بعضی روش های جدید با کا ربرد حرارت و فشار لازم جهت تحصیل جوش کاربرد هایی پیدا کرده است. از کاربردهای امروزی آن تولید لوله ها و فلزات روکشی است.