جوشکاری با امواج فراصوت از جمله روش های جوشکاری غیر ذوبی است. انرژی لازم برای جوشکاری از طریق انرژی مکانیکی تامین می شود. انرژی از طریق ارتعاش نوک های جوشکاری و تولید امواج ماورا به سطح جوش منتقل شده و باعث ایجاد پیوند فلزی در سطح جوش می شود.
قابلیت منحصر به فرد این جوشکاری باعث توجیه اقتصادی این روش در مواردی خاص می شود. از جمله این موارد می توان به جوشکاری شیشه ها، جوشکاری فویل های آلومینیومی، جوشکاری فویل ها و سیم های مسی و آلومینیومی به یکدیگر اشاره کرد.در جوش های روی هم، پیوند اتم های فلز می شکنند و اتصال بین اتم ها برای رسیدن به پیوند مکانیکی ایجاد می شود. در این روش گرمای زیاد وجود ندارد. ماکزیمم درجه حرارت در جوشکاری معمولاً 30 الی 50 درصد نقطه ذوب واقعی فلز است.
انرژی التراسونیک از طریق مبدلی که ارتعاشات الکتریکی فرکانس بالا را به ارتعاشات مکانیکی با همان فرکانس تبدیل می کند، به حد قدرت ابزار جوشکاری مورد استفاده بستگی دارد. این روش محدودیت هایی دارد. از جمله این محدودیت ها می توان به بروز خستگی که باعث کاهش طول عمر وسایل شده، اشاره کرد. همچنین خستگی در فلزات سخت تر، در کمتر از فشار مورد نیاز برای جوش، بروز می کند.
مزایا و محدودیت ها
مهم ترین محدودیت این روش، محدودیت در انرژی اعمالی و کوچک بودن عرض شیپوره (کمتر از 250 میلی متر) است. در نتیجه طول جوشی که به وجود می آید کوچک است.