این پوشش های غالباً از مواد معدنی سبک و مقاوم در برابر آتش مانند ورمیکولیت، دولومیت، پرلیت و … ساخته می شوند. لذا اکثر این نوع پوشش ها را با این نام ها می شناسند. این پوشش ها به دلیل مقاومت حرارتی بالا و ضریب رسانش گرمایی بسیار پایین، به شدت روند انتقال حرارت را کاهش می دهند. دارای زمان تاخیر بین 1 تا 4 ساعت در برابر حریق هستند. این زمان، فرصت کافی را برای اطفای حریق توسط نیروهای آتش نشان ضمن حفظ سازه از تخریب، فراهم می سازد.
این پوشش ها تا ضخامت های مختلف 11 سانتیمتر به وسیله پاشش مستقیم روی سطوح اجرا می شوند. در ضخامت های بیش از 11 سانتیمتر ازز توری های فلزی گالوانیزه به عنوان تقویت کننده پوشش استفاده می شوند. انواعی از پوشش ها که تا کنون به بازار مصرف ارائه شده، به قرار زیر است.
پوشش های ضد حریق پایه آبی حجیم شونده
این پوشش پایه آبی جهت حفاظت ساختارهای فولادی در برابر حریق بکار می رود. استفاده از آن برای محیط های داخلی و مکان هایی که استفاده از محصولات پایه حلالی امکان پذیر نیست ( برای مثال بیمارستان ها و سایر مکان های سربسته) پیشنهاد می شود. این نوع پوشش به هنگام قرار گرفتن در معرض حریق پف کرده و یک ساختار فوم فشرده به ضخامت تقریبی 2 سانتیمتر روی سطح ایجاد می کند. علاوه بر این از خود گازهای سمی و بودار متصاعد نمی کنند. به عنوان یک لایه عایق عمل نموده و مانع از انتقال حرارت به سطح فولاد می شوند.
پوشش های ضد حریق پایه حلالی حجیم شونده
این محصول پایه حلالی بوده و برای حفاظت سازه های فولادی در برابر حریق بکار می رود. مناسب جهت محیط های داخلی و خارجی ساختمان است. این پوشش به هنگام قرار گرفتن در برابر حریق، پف نموده و یک فوم فشرده ضخیم روی سطح ایجاد می نماید. فوم ایجاد شده به عنوان یک لایه عایق عمل نموده و مانع از انتقال حرارت به سطح فولاد می شود.