افزایش ابعاد فنداسیون
با افزایش ابعاد پی، می توان سطح تماس بر پی را، افزایش داد و از تنش های اعمالی بر پی کاست. که این اقدام منجر به افزایش ظرفیت باربری پی می شود. همچنین با افزایش ابعاد و به دنبال آن کاهش تنش موجود در پی، نشست های پی، خاک نیز کاهش می یابد. به دلیل بتن ریزی نا مرغوب و اضافه کردن آب زیاد به تراک میکسر به هنگام بتن ریزی و عدم کنترل آن موجب شد تا مقاومت بتن کاهش شدیدی پیدا کرده و در نتیجه فونداسیون این پروژه دچار اشکال شود.
با توجه به نتایج آزمایشات بعمل آمده که مبنی بر مقاومت پایین بتن است، نسبت به مقاوم سازی اقدام شد. در این روش با افزایش ظرفیت باربری سطح پی با تعریض نمودن نوارهای طولی اقدام شد. مهم ترین مسئله تامین مقاومت برشی ما بین لایه های بتن قدیم و جدید می بود، که با کاشت میلگرد و ایجاد برشگیرهایی تامین شد.
در شرایط تقویت فونداسیون و ستون، برای افزایش مقاومت شالوده موجود باید ابعاد قسمت زیرین شالوده را افزایش دا د. در این روش فشار خاک اضافه شده باید به صورت یکنواخت به شالوده اعمال شود. کمربند محیطی شالوده باید بار قسمت های فولانی سازه رابه خاک زیر آن منتقل نماید. در این حالت باید به دنبال پیوستگی کامل بین روکش بتنی و بتن شالوده باشیم که این امر با تمیز و زخمی کردن سطح بتن قدیم و یا استفاده از اتصالات مکانیکی به صورت میخچه امکان پذیر است.
در حالتی که تنها ابعاد شالوده افزایش پیدا کرده و ستون مقاوم سازی نشده باشد، بار اعمالی به قسمت های تقویت شده باید مستمیماً به شالوده موجود منتقل شود. این امر با استفاده از پاشنه یکپارچه ای که در محیط و زیر شالوده موجود قرار گرفته، محکم می شود. در این راستا از آرماتورگذاری مناسبی باید در پاشنه مورد استفاده قرار گیرد.
مراحل اجرایی افزایش ابعاد فونداسیون
افزودن شناژ به پی ها
یکی از راهکارهای تقویت فونداسیون در برابر لغزش، به هم بستن پی ها و ایجاد مشارکت تمامی فونداسیون در تحمل بارهای جانبی است. به همین منظور از شناژ برای بستن پی ها استفاده می شود.
یکپارچه سازی شالوده
این نوع بهسازی معمولاً در مواردی مورد توجه قرار می گیرد که بادبند یا دیوار برشی جدید بین دو ستون احداث شود. در این نوع بهسازی علاوه بر افزایش ظرفیت برشی و خمشی شالوده، مقاومت جانبی برای تحمل نیروهای جانبی وارد بر شالوده نیز افزایش می یابد.