مقاوم سازی سازه ها به عنوان یکی از ارکان ایمنی ساختمان ها در برابر آتش از چند منظر قابل بررسی است. به عبارتی در صورت وقوع آتش سوزی در یک ساختمان، امکان خروج ساکنین در درجه اول حائز اهمیت است و پس از آن می بایستی امکان امدادرسانی توسط نیروهای آتش نشانی و اکیپ های امداد و نجات فراهم شود و در نهایت، پایداری ساختمان به عنوان سرمایه ملی می بایستی حفظ شود.
مقاوم سازی سازه های فلزی در برابر آتش یکی از مقوله های مهم در صنعت ساختمان است. این امر در کنار تأمین سیستم های اعلام و اطفاء حریق می تواند تضمین کننده ایمنی ساختمان باشد.در صورتی که به هر دلیل سیستم اطفاء توانایی خود را در خاموش نمودن آتش از دست داده باشد، سازه مقاوم سازی شده پایداری خود را برای تأمین زمان امدادرسانی حفظ خواهد نمود.
بدین صورت که نیروهای امدادرسانی زمان کافی برای خروج افرادی که در محاصره آتش قرار دارند را فراهم سازند تا پیش از فروریزی ساختمان، امکان خاموش نمودن آتش فراهم شود. اهمیت این مسئله در ساختمان های مرتفع که عملاً امکانات آتش نشانی به صورت مستقیم نمی تواند عمل نماید، نمود بیشتری پیدا می کند.
ساختمان های فلزی
ساختمان های اسکلت فلزی با مشخصه ساختار فلزی آهنی هستند. در این نوع ساختمان ها برای ساختن ستون ها و پل ها از پروفیل های فولادی استفاده می شود.در ایران معمولاً ستون ها را از تیرآهن های دوبل می سازند و همچنین برای اتصالات از نبشی، تسمه و برای زیر ستون ها از صفحه فولادی استفاده می شود. معمولاً دو قطعه را به وسیله جوش به همدیگر متصل می نمایند.
سقف این نوع ساختمان ها ممکن است تیرآهن و طاق ضربی باشد یا از انواع سقف های دیگر از قبیل تیرچه بلوک و غیره استفاده شود. برای پارتیشن ها می توان مانند ساختمان های بتنی از انواع آجر، قطعات گچی، چوب یا سفال های تیغه ای استفاده نمود. در هر حال دیواره های جدا کننده باید از مصالح سبک انتخاب شوند. در بعضی از سازه ها برای اتصال قطعات از جوش استفاده نمی شود بلکه از پرچ یا پیچ و مهره استفاده می کنند که چندان معمول نیست.