محافظت سازه های فلزی در برابر حریق

امروزه محافظت سازه های فلزی در فرودگاه ها، فروشگاه ها، پارکینگ ها، صنایع نفت و گاز و پتروشیمی و نیروگاه ها و … اهمیت بسیار پیدا کرده است. در صورت وقوع آتش سوزی در ساختمان های سازه فلزی، به دلیل حرارت با لای آتش، سازه ها، در اثر حرارت بالا سختی خود را از دست می دهند و در نتیجه آن ریزش ساختمان اجتناب ناپذیر خواهد بود.

لزوم محافظت اسکلت ساختمان و سازه با پوشش ضد حریق در برابر حریق به عنوان مهم ترین قسمت محافظت غیر عامل، باید مدنظر طراحان و محاسبان سازه قرار گیرد. اجرای پوشش ضد حریق سازه های فلزی، از مهم ترین و کاربردی ترین روش های محافظت سازه در رشته مهندسی حریق به شمار می آید. در این روش بیشتر ستون ها و تیرهای اصلی سازه جهت محافظت قاب های سازه ای در مقابل حریق، توسط پوشش ضد حریق اسکلت فلزی پوشش داده می شوند.

دیوارها، سقف و کف سایر موارد مقاوم سازی غیرعامل در مقابل حریق هستند که در موارد و کاربری های خاص، عایق سازی می شوند. فولادهای سازه ای (ST-377)، نقطه حرارت خمش یا به اصطلاح خمیدگی تقریباً 500 درجه سانتی گراد دارند و نیمی از مقاومت خود را در دمای 500 درجه از دست می دهند (بدون پوشش ضد حریق). بنابراین سازه فولادی بدون پوشش ضد حریق در برابر حریق بسیار آسیب پذیر بوده و نیازمند مقاوم سازی در مقابل حریق هستند.

تأمین مقاومت پوشش ضد حریق سازه های فلزی

برای تأمین مقاومت لازم در برابر آتش در ساختمان، موارد زیر در طراحی و اجرای ساختمان مورد توجه قرار گیرد.باید از مصالح نازک کاری مناسب با خطر کم یا قابل قبول از نظر گسترش آتش سوزی برای پوشش ضد حریق سازه اسکلت فلزی استفاده شود.تامین مقاومت پوشش ضد حریق سازه های فلزی به ارتفاع ساختمان، کاربری آن و نوع فضاها بستگی دارد.

مصالح نازک کاری، راه های خروج و پله های سازه اسکلت فلزی باید حتماً از نوع ایمن باشد. اما سخت گیری برای مصالح نازک کاری اتاق ها کمتر است. مصالح خطرناک (مانند فوم های پلاستیکی) هیچ گاه نباید بدون پوشش محافظ به عنوان پوشش در سازه های فلزی استفاده شوند.

مقاومت اجزای سازه و جدا کننده ها در برابر آتش باید بر اساس مقررات و متناسب با ارتفاع و کاربری ساختمان ( فضاها) تأمین شود.معمولاً برای اجزای سازه ای ساختمان به مقاومت 1 یا 2 ساعت در برابر آتش نیاز است (البته می تواند بسته به مورد کمتر یا بیشتر نیز باشد).