از این روش برای تولید لوله های دو جداره به صورت صنعتی استفاده می شود. محصول تولیدی به این روش معمولاً دارای ترکیب خواص فلزات مورد استفاده است. و نیز ملاحظات اقتصادی لحاظ شده است. مثلاً می توان لوله دو جداره که جداره خارجی آن فولاد کربنی CK22 و جداره داخلی آن فولاد ضد زنگ 316L است.
به روش انفجاری تولید نمود. محصول نازک از یک فولاد آلیاژی ارزان قیمت فولادی با ضخامت جداره قابل توجه است که سطح داخلی آن با لایه نازک از یک فولاد آلیاژی گران قیمت پوشش داده شده است. برای این لوله های مقاوم در برابر خوردگی که از نظر فنی و اقتصادی مقبول هستند می توان کاربردهای فراونی در صنایع شیمیایی، هسته ای، نظامی، غذایی …برشمرد.
جوشکاری انفجاری لوله ها شامل دو تکنیک به داخل و به خارج است. در روش جوشکاری انفجاری به خارج ابتدا لوله پوشش در داخل لوله اصلی قرار می گیرد. معمولاً اختلاف قطر داخلی و لوله خارجی لوله داخلی در حد ضخامت لوله پوشش است. که به این فاصله فاصله قرار Stand off می گویند.
بعد از مرکز کردن لوله ها، حجم درونی لوله درونی منفجر پر شده و از یک طرف چاشنی گذاری می شود. با انفجار چاشنی، خرج انفجاری تعبیه شده در داخل لوله درونی منفجر شده و یک موج انفجار که فشار گازهای داغ پشت آن برابر فشار ماده منفجره است.
تغییر شکل دانههای بین فلزی و تشکیل موج نشان میدهد که مکانیزم اصلی مبتنی بر فرایند جریان flow است. در حین جوشکاری لغزش بین سطوح منجر به ایجاد گرکا میشود و جوش را به این گرما نسبت میدهند.