مبحث هشتم مقررات ملی، احداث ساختمان های خشتی بدون کلاف را ممنوع کرده و در مورد بقیه ساختمان های خشتی که در مقابل نیروهای قائم یکپارچگی نسبی اجزای خود را حفظ نمایند و دارای حداقل مقاومت لازم در مقابل زمین لرزه های خفیف تا متوسط باشند، اجرای آنها را بلامانع دانسته است. همچنین ساخت ساختمان های خشتی در مناطق با خطر نسبی زیاد و خیلی زیاد را ممنوع کرده است. در نهایت می توان موارد زیر را در اجرای بهتر ساختمان های خشتی توصیه نمود.
حتی الامکان سعی شود از خاک مناسب در ساخت خشت استفاده شود. برای بهبود وضعیت مقاومت فشاری خشت با توجه به دسترسی آسان به آهک در نقاط مختلف کشور، می توان به راحتی این ماده را جهت ساخت خشتهایی با کیفیت بالا بکار برد. استفاده از گل آهک به جای گل توصیه می شود.
- پلان ساختمان مثل ساختمان های بنایی دیگر نسبت به محور اصلی ساختمان متقارن باشد.
- تا جایی که ممکن است سعی شود با این ملات ساختمان هایی بیش از یک طبقه ساخته نشود.
- بین ساختمان های مجاور با ساختمان خشتی درز انقطاعی حداقل 3 الی 4 متری وجود داشته باشد.
- برای اجرای شالوده مناسب، اگر سیمان در دسترس نبود، از شالوده شفته آهکی استفاده شود.
- برای از بین نرفتن دیوار بر اثر بارندگی و شستشو، اجرای کرسی چینی بر روی شالوده الزامی است.
- استفاده از کلاف ها، پشت بندها در تقاطع دیوارها یا در گوشه ها و تقویت گوشه ها می تواند در جلوگیری از ایجاد ترک ها در ساختمان های خشتی مؤثر واقع شود.
تحقیقاتی هم در زمینه تولید بهترین نوع خشت انجام گرفته که نتایج برخی از این یافته ها به شرح زیر است:
- چنانچه خاک های آوار مرغوب از ساختمان های تخریب شده به دست آید، می توان از آنها که دارای درشت دانه و ریز دانه های سنگی است، خشت مقاومی تهیه کرد.
- اگر پوست برنج شلتوک با خاک رس مخلوط شده و اتصال خوبی در خشت به وجود می آید و ترک پذیری خشت را نقصان می دهد.
- خاک رس با الیاف درخت خرما در اندازه لازم مخلوط شده و خشتی مقاوم تهیه می شود که اصطلاحاً (سازودار) گفته می شود. در مواردی به خاک رس، پهن چارپایان اضافه می کنند. این ترکیب نیز باعث مقاومت خشت در برابر رطوبت می شود و از بازشدن آن جلوگیری می کند.