ژئوسل ها مصالحی هستند که در پایدارسازی شیب ها جهت کاهش پیامدهای زیست محیطی و کاهش لغزش زمین به کار گرفته می شود. زمانی که از سازه های نگهدارنده مرسوم با جنس بتن و فولاد برای پایداری شیب ها یا کاهش لغزش زمین استفاده می شود، معمولاً منظره زیبایی نداشته و با محیط زیست سازگار نیستند.
لیکن وقتی این شبکه های لانه زنبوری پلی اتیلنی که به همراه خاک گیاه کاری شده جایگزین آنها می شوند، سازگاری بیشتری با محیط زیست دارند. این فرآیند با نام محافظت بیوتکنیکی شیب نیز شناخته شده است. سیستم های معمول بیوتکنیکی عبارتند از ژئونت های متصل شده با مهارهای خاکی که خاک بذرپاشی شده را در محل نگه می دارند و یا ژئوسل های حاوی خاک های بذرپاشی شده، در اشکال مختلف اجرا می شوند.
ژئو سل فرآورده ای پلیمری، سه بعدی و نفوذپذیر با ساختاری لانه زنبوری یا سلولی که با استفاده از ژئوگرید به وسیله سوزن های ویژه با آرایشی مثلثی یا مربع شکل مونتاژ شده و یا اینکه در کارخانه با استفاده از نوارهای پلیستری سوزن دوزی شده یا پلی اتیلن فشرده (HDPE) تولید می شود.
خصوصیات ژئوسل
تقریباً تمام مصالحی که ژئوسنتیک ها توسط آنها تولید می شوند منحصراً پلیمری اند. پلیمرها، مصالحی با وزن مولکولی بسیار بالا هستند که اهمیت بسیار زیاد و نقش مهمی در صنایع و جوامع امروزی پیدا نموده اند. پلیمرهایی که به آن گرما نرم نیز اطلاق می شود.
کاربرد ژئوسل ها
ژئوسل ها از سلول های مجاور هم قرار گرفته ای تشکیل می شوند که با سرم بندی یا تولید نوارهایی از جنس مواد مرکب مصنوعی به صورت قالبی درست می شوند. عملکرد اصلی ژئوسل ها، حفظ خاک یا دیگر مواد شل در جای خود است. شبکه لانه زنبوری ژئوسل ها با پر شدن از خاک، شن، بتن یا مصالح دیگر استحکام و صلبیت کافی جهت شیب ها، ترانشه ها و دیوارها در برابر فرسایش و ریزش ایجاد می کند.