ریختن مواد تعمیری بتن ریزی

قبل از ریختن مواد تعمیری، رطوبت سطح آماده شده باید اشباع با سطح خشک باشد. بسیار مهم است که سطح بیش از حد مرطوب نباشد. سطوح اشباع شده از آب مانع پیوستگی مناسب می شود. زیرا خلل و فرج با آب پر شده و مانع پیوستگی لایه زیر کار با مواد تعمیری می شود. مخلوط مواد تعمیری با روش های مختلف و وسایل مناسب به طرف قالب حمل می شود. این وسایل ممکن است شامل باکت حمل بتن، لوله پمپ، ارابه و یا فرغون باشد.

در سطوح قائم، مصالح از طریق شوت یا بازشو در محل مورد نظر ریخته می شوند. برای تامین یکنواختی و تحکیم مصالح برای اغلب مخلوط ها، ویبره زدن از داخل یا خارج باید صورت پذیرد. در مواردی که از مصالح خود متراکم استفاده می شود نیازی به ویبره زدن نیست. زمانی که محفظه خالی پر شد مراقبت های ویژه ای از جمله میله زنی یا چکش زدن به قالب، برای حصول اطمینان از اینکه مصالح تا بالاترین لبه بازشو پر و هم تراز شده، باید انجام شود.

باید قالب تا زمان گیرش اولیه بتن در محل باقی بماند. بعد از باز کردن قالب هر فضایی که پر نشده باید اصلاح، تمیز و به صورت خشک پر شود. توصیه می شود فوراً بعد از باز کردن قالب یک قشر محافظ (مثل پارچه کتانی) روی بتن قرار داده شود.بعد از باز کردن قالب، آزمایش های مختلفی را می توان برای کنترل مقاومت و پیوستگی مواد تعمیر با لایه زیرکار انجام داد. یکی از آزمایش ها، آزمون کشش تک محوره از طریق مغزه کردن مواد تعمیری تا لایه زیرکار است.

قالب باید متناسب با حجم و فشار مواد و مصالح تعمیری باشد. طراحی قالب بهتر است بر اساس استاندارد اجرای بتن درجا صورت گیرد. قالب بهتر است توسط میل مهار انبساطی یا میل مهار مخصوص سنگ (راکانکر) که سر آن با شیار مارپیچ طراحی شده باشد به سطح بتن متصل شود. در مواردی که تعمیر زیر سقف صورت می گیرد بستن داربست یا شمع می تواند جهت نگهداشتن قالب به صورت محکم به سطح بتن استفاده شود.

اطمینان از ثابت و محکم شدن قالب و عدم لغزش آن تحت بار با استفاده از میل مهارهای انبساطی یا مهارهای مخصوص بستن سنگ صورت می پذیرد. برای پیش بارگذاری میل مهارهای مخصوص سنگ با شیار مارپیچ (رزوه شده)، بار از طریق یک جک (با سوراخ در وسط) به میله رزوه شده توسط گیره اعمال می شود (مشابه بست قورباغه). به طوری که قالب ها کاملاً به سطح موجود محکم می شود.