با وجود اجرای طرح ها ی مناسب، به ناچار آب وارد ناحیه پشت سیستم های اجرای شمع خواهد شد. در مورد سیستم های که برای مقابله با نیروهای هیدرواستاتیک طراحی نشده باشند، این مسئله می تواند نگران کننده باشد. سیستم های شمع کششی و نیلینگ از این دست سیستم ها هستند. در سیستم شمع های کششی معمولاً هر گونه فشار آب از منافذ بین تخته هایی که بین شمع ها اجرا می شود، از بین می رود.
این در شرایطی قابل قبول خواهد بود که جریان آب به همراه خود ذرات ریز خاک را حمل نکند. در غیر این صورت، شسته شدن خاک موجب ایجاد حفره در پشت دیوار می شود. برای مقابله با این مشکل معمولاً پیمانکاران پشت تخته ها را با کاه یا تراشه چوب پر می کنند. تا به عنوان فیلتر مانع شسته شدن خاک شود.
در سیستم های شمع کششی، روش صحیح اجرای زهکش به این صورت است که پس از نصب تخته ها، پارچه ی فیلتر روی آن متصل می شود. سپس دیوار بتنی اجرا می شود. با این کار فیلتر بین دیوار و تخته محصور می شود. در این روش، جریان آب عبوری از تخته ها وارد فیلتر و از آنجا به پای دیوار منتقل می شود. سپس جریان های رسیده به پای دیوار به یک سیستم جمع آوری منتقل می شود.
در مورد دیوارهای نیلینگ، مسئله این است که آب پشت وجه دیوار که معمولاً شاتکریت و نفوذ ناپذیر است جمع نشود. به منظور مستهلک کردن و ممانعت از تجمع آب پشت وجه دیوار، پیمانکاران اقدام به نصب نوارهای زهکشی پشت لایه ی شاتکریت در فواصل حدوداً 2 متر از هم می کنند. با این کار جریان آب ورودی به پشت دیوار توسط زهکش ها به پای دیوار منتقل می شود.
علاوه بر نوارهای زهکشی قائم، نوارهایی به صورت افقی هم اجرا می شود. که با نوارهای قائم تشکیل شبکه می دهند. فاصله نوارهای افقی از هم به اندازه طول هر گام شاتکریت بستگی دارد. این فاصله معمولاً 2 متر است. اگر در یک زهکش قائم، انسداد ایجاد شد، این شبکه ها نوارها موجب می شود جریان آب گزینه های دیگری برای ادامه مسیر داشته باشد. هنگامی که جریان آب به پای دیوار رسید، وارد لوله هایی که از درون دیوار بیرون آمده اند شده و به صورت ثقلی به سیستم هدایت و جمع آوری منتقل می شود.