تعداد تلفات انسانی ناشی از زلزله، تابعی از شرایط تراکم جمعیت، نوع و کیفیت سازه ها، قدرت، شتاب، زمان وقوع زلزله و نحوه امدادرسانی بعد از وقوع آن است. تلفات انسانی ناشی از فروریزی ساختمان ها یک پدیده کلی در همه مناطق زلزله زده مطرح است. بعد از رخداد زلزله های با قدرت تخریب بالا، آماری به عنوان تعداد تلفات انسانی یا تعداد کشته ها منتشر می شود.
روش برآورد تلفات انسانی
مهم ترین هدف برنامه های کاهش آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله، حفظ حیات و زندگی ساکنین است. برای مطالعات تخمین آسیب، ارزیابی میزان احتمالی تلفات انسانی (مجروحان و مردگان) ناشی از زلزله ضروری است.معمولاً عمده ترین تلفات انسانی زلزله ناشی از آسیب وارده به ساختمان ها و سازه ها بوده و طبق برآوردهای انجام شده در زلزله های به وقوع پیوسته در جهان بالای 75 درصد از مرگ و میرها در زلزله ناشی از ریزش مستقیم ساختمان ها بوده و اگر حوادث ثانویه زلزله را هم به آن اضافه کنیم بیش از 90 درصد مرگ و میرها به ریزش ساختمان ها بر می گردد.
آسیب های به بار آمده در اثر زلزله می تواند اثرات سوء زیادی در ابعاد مختلف زندگی جوامع داشته باشد. این اثرات گاهی ممکن است طی سالیان متمادی، زندگی این جوامع را دستخوش تغییرات اساسی نماید. از جمله ابزارهای نوین که توانایی زیادی در تحلیل داده های مکانی دارد سیستم اطلاعات جغرافیایی است که مطالعات مبنی بر ابزارهای آن، برآورد خطرات ناشی از زلزله در مناطق شهری را گسترش داده است.
وقوع زلزله در مناطق شهری به دلیل شرایط پیچیده حاکم بر آن می تواند تبعات به مراتب ناگوارتری در پی داشته باشد. تبعاتی که با سرنوشت ساکنین آن می تواند در ارتباط کامل باشد. از این رو تمامی تلاش ها و مطالعات در ارتباط با زلزله هدفی جز بالا بردن ضریب ایمنی ساکنین مناطق شهری و روستایی و متقابلاً کاهش تلفات، خسارت و زیان های اقتصادی ناشی از آن ندارد. از آنجایی که ارزیابی تمامی عوامل دخیل در آسیب پذیری شهر به طور یکجا امکان پذیر نیست.