ایران یکی از زلزله خیزترین کشورهای دنیا محسوب می شود و شهرهای آن در رابطه با این پدیده طبیعی آسیب های فراوان دیده است. برای کاهش آثار و پیامدهای ناگوار این پدیده نیاز به طراحی برنامه هایی برای کاهش میزان آسیب پذیری شهرها در برابر زلزله است، که مهم ترین هدف این برنامه ها حفظ حیات و زندگی ساکنین است.
وجود گسل های پیرامونی و سابقه لرزه خیزی آنها می تواند سندی برای وقوع زلزله در زمان های آتی باشد که به عنوان یک عامل تهدید کننده مطرح است. جهت مقابله اصولی با این پدیده و کاستن از میزان آسیب های آن نیاز به انجام سلسله مطالعاتی در خصوص وضعیت لرزه خیزی و توان لرزه زایی گسل های فعال پیرامونی و تخمین میزان خسارت مالی و جانی به وجود آمده در اثر زلزله های احتمالی است تا با روشن شدن وضعیت لرزه خیزی و میزان آسیب ها، به بررسی عوامل آسیب زا و شناخت نقاط ضعفی که باعث تشدید آسیب ها می شود، پرداخت.
وجود یا عدم وجود گسل ها و شکستگی های زمین و فعالیت های اخیر آنها و جوان بودنشان از جمله شاخص هایی است که در فعالیت های آتی آن می تواند اثرگذار باشد. در واقع رابطه گسل - زلزله دو طرفه بوده، یعنی گسل های فراوان در یک منطقه سبب بروز زلزله می شود. زلزله نیز به نوبه خود سبب ایجاد گسل های جدیدی شده و در نهایت، تعداد شکستگی ها زیادتر شده و به این ترتیب قابلیت لرزه خیزی منطقه افزایش می یابد.