اصولاً گسل ها دارای توان لرزه ای نهفته و لرزه زا هستند و در صورت رها سازی انرژی ذخیره شده، زلزله های کوچک و بزرگی را به وجود می آورند. بدون تردید بین گسل و زلزله رابطه نزدیکی برقرار است و قسمت اعظم زلزله ها بر روی گسل های قدیمی متمرکز هستند. این مسئله هم در گسل های بزرگ و هم در گسل های کوچک تقریباً صادق است. اگر گسل قبل از وقوع زلزله موجود باشد، پس لرزه در ایجاد آن نقشی نداشته و در این صورت زلزله تنها در فعال سازی مجدد گسل دخالت می کند.
به طور کلی می توان ابراز داشت که شکستگی یک گسل موجب شکستگی گسل دورتر نمی شود و شکستگی یک گسل ممکن است موجب تحرک گسل های منشعب از خود شود. ولی حتماً بر روی گسل های دوردست تأثیری ندارد. بررسی منا طق گسلی بعد از وقوع زمین لرزه نشان می دهد که مقدار جابه جایی های حاصل از زلزله از یک سانتی متر تا بیست متر تغییر می کند و هیچ گاه زیاد تر از این حد نیست. پهنای منطقه تحت تأثیر ده ها تا صد ها متر و طول آن از یک تا هزار کیلو متر در نوسان است. اصولاً در یک زلزله، تمام منطقه گسلی شکسته نمی شود، بلکه بعضی از بخش ها در هم می شکنند و در عوض بخش های دیگر مقا ومت می کنند.
رابطه گسل و زلزله دو طرفه است. وجود گسل های زیاد در یک منطقه جدید موجب بروز زلزله جدید است. زلزله مزبور گسل جدیدی را به وجود می آورد و در نتیجه تعداد شکستگی ها زیاد تر شده و به این ترتیب قا بلیت زلزله زایی منطقه افزایش می یابد. ادغام و تر کیب گسل های کو چک در طی زمان به ساختمان اصلی گسل ها در مکان مرتبط است.
گسل ها همیشه خسارت ومصیبت برای انسان به ارمغان نمی آورند، بلکه بعضاً اثرات مثبتی هم به دنبال دارند. به عنوان مثال گسل ها در بسیاری از نقاط، عامل انتقال آب به سطح زمین بوده، لذا پیدایش برخی آبادی ها و شهر ها ی امروزی در کنار گسل ها و همچنین وجود ذخایر معدنی ارزشمند را در محل گسل ها می توان ناشی از نقش مثبت گسل ها دانست.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
