ضد آب بودن بر پایه دو واکنش ساده شیمیایی و فیزیکی اتفاق می افتد. بتن ماده ای شیمیایی است و زمانی که ذرات سیمان هیدراته می شوند، واکنش بین آب و سیمان باعث می شود بتن شروع به سختی کند، توده ای صلب شود. همچنین واکنشی شیمیایی با مواد پنهان داخل بتن اتفاق می افتد. ضدآب کردن کریستالی، مجموعه ای از مواد شیمیایی دیگر را در بتن جمع می کند.
زمانی که مواد شیمیایی اجزاء سیمان هیدراته شده و مواد شیمیایی کریستالی در حضور رطوبت قرار می گیرند، واکنشی شیمیایی اتفاق می افتد. محصول نهایی این واکنش ساختار کریستالی غیر قابل حلی است. این ساختار کریستالی فقط در مکان های مرطوب می تواند اتفاق بیفتد و بدین ترتیب در منافذ، شیارهای موئین و ترک های ناشی از جمع شدگی بتن شکل خواهد گرفت.
هر جایی نشت آب صورت پذیرد ضد آب کریستالی با پر کردن منافذ و سوراخ ها و شکاف ها ایجاد خواهد شد. زمانی که ضد آب کریستالی در سطوح همانند یک پوشش یا همانند عملکرد پاشش خشک روی دال بتنی تازه بکار گرفته می شود، فرایندی به نام انتشار شیمیایی رخ می دهد. طبق نظریه انتشار، محلول با دانسیته بالا، میان محلولی با دانسیته پائین جا خواهد گرفت تا این دو متعادلشوند.
الهام از برگ گل نیلوفر
تکنولوژی نانوی بکار رفته در تولید بتن کریستالی از مکانیزم برگ گل نیلوفر آبی الهام گرفته شده است.
خاصیت بتن کریستالی
انواع بناها و کاربرد مناسب فناوری کریستالی
فناوری حفاظت و ضدآب کردن کریستالی در دو شکل پودر و مایع وجود دارد. سه روش بکارگیری متفاوت شامل موارد زیر است:
فناوری کریستالی دوام و کارایی ساختار بتن را بهبود بخشیده، هزینه های نگهداری آن را پائین آورده و با محافظت کردن بتن در مقابل تأثیرات مواد شیمیایی مهاجم، طول عمر آن را افزایش می دهد. این کیفیت کارایی بالا از راه کار با فناوری کریستالی منتج میشود.