بتن نمونه مناسبی برای توصیف یک ماده نفوذ پذیر و متخلخل است. آب به عنوان ویرانگر بزرگ (حلال و واسطه واکنش) مهم ترین عامل نابودی مصالح ساختمانی به شمار می رود. منافذ و سوراخ های داخلی بتن را تخلخل آن می نامند که به صورت درصدی از مجموع حجم کل ماده نشان داده می شود. نفوذ پذیری توانایی عبور آب در فشار بین منافذ ماده و مدت زمان نشت از منافذ است. این خاصیت ها به کمک یکدیگر، اجازه تشکیل مسیری برای انتقال آب به درون ماده را همراه با ایجاد شکافی که هنگام انقباض به وجود می آید، می دهد.
برای اینکه بتن را واترپروف کنیم باید از مواد مضاف دیگری که منافذ بتن را به صورت یکنواخت، میکرونیزه استفاده نمود. این مواد باید در واکنش های هیدراسیونی و در زمان ژل شدن و فرم گیری سیمان، عامل تولید سیلیکات و کریستاله شدن آن در جدار منافذ باشند. نفوذپذیری با یک مقدار مشخص مثل ضریب نفوذپذیری توضیح داده می شود. عموماً به ضریب دارسی باز می گردد.
نفوذپذیری آب در یک ترکیب بتنی شاخص خوبی برای سنجش کیفیت کارایی بتن است. ضریب دارسی کم، نشان دهنده غیر قابل نفوذ بودن و کیفیتی بالا برای مصالح است با اینکه بتن ماده ای با نفوذپذیری نسبتاً کم است، اما برای دست یابی به بتن با کارایی های خاص نیاز به ضد آب کردن برای جلوگیری از نشت میان شکاف ها دارد.
تأثیر جریان بخار و رطوبت ناشی از آن در بتن
آب همچنان در قالب بخار همانند رطوبت نسبی انتقال می یابد. رطوبت نسبی همان آب موجود در هوا به صورت یک گاز محلول است. زمانی که دمای بخار آب بالا می رود، آب زیاد آن فشار بخاری ایجاد می کند. آب به صورت بخار نیز به میان بتن انتقال می یابد. مسیر جریان از فشار بخار زیاد، به فشار بخار کم با یک فرایند انتشار است. مسیر انتشار بسیار متکی بر شرایط محیطی است. جریان انتشار بخار، زمانی که اجرای ضد آب کردن در مکان هایی که فشار بخار آب موجود به صورت غیر یکنواخت بوده، بحرانی است.چند نمونه از این شامل موارد زیر است:
استفاده از پوسته ایی کدر مقابل بخار بسیار کم نفوذپذیر است، مانند یک پوشش حرکتی روی یک بتن مرطوب در یک روز گرم. در اثر فشار بخار، فشار موجود افزایش یافته و باعث طبله شدن یا تاول زدن بتن می شود.بکار بردن یک اندود یا بتونه برای دیوارهای خارجی یک بنا ممکن است در صورت نفوذ پذیر نبودن بتونه در مقابل بخار، رطوبت را به داخل دیوارها انتقال دهد.
استفاده از کف با قابلیت نفوذ پذیری کم در مقابل بخار روی یک دال شیبدار در محل های زیر سطحی در برخورد بار طوبت بالا، ممکن است باعث تورق (لایه لایه شدن) کف شود.عموماً یک بتونه یا پوشش کم نفوذ در برابر بخار نباید روی سطح داخلی یک بنا یا سازه قرار داده شود.
فشار بخار یا فشار آب برای خراب کردن یا طبله کردن اندود عمل خواهد کرد. بعضی از انواع پوشش ها و افزودنی های کاهنده آب در بتن حرکت بخار آب را به طور قابل ملاحظه ای اصلاح می کنند و بدین صورت اجازه می دهند از آنها در قسمت داخلی استفاده شود. مثال های اولیه پوشش های ضد آب سیمانی و مواد افزودنی تقلیل دهنده نفوذ آب است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
