روش های پوشانی سطح
با توجه به افزایش نرخ تولید و کارآیی تجهیزات، پدیده هایی مانند سایش و خوردگی اجزا مختلف ماشین آ لات و سازه ها نیز به طور قابل ملا حظه ای رشد یافته است. این موضوع باعث توسعه روش های سطح پوشانی شده است تا مقاومت قطعات را نسبت به سایش و خوردگی افزایش دهد. همچنین با این روش ها می توان بسیاری از قطعات فرسوده رابازسازی نمود و از هزینه تامین قطعات نو کاست. ایجاد لا یه های سطحی روی قطعات می تواند به منظورهای متفاوتی صورت گیرد از جمله می توان به این موارد اشاره کرد.
- افزایش مقاومت به سایش
- افزایش مقاومت به خوردگی
- بهبود خواص سطحی
- بهبود هدایت حرارتی یا عایق حرارتی
- هدایت یا عایق الکتریکی
- بهبود ظاهر قطعه
- ترمیم و بازسازی قطعات
فرآیند سطح پوشانی ترمومکانیکی ( پاشش حرارتی)
در سال های اخیر فرآیندهای ترمومکانیکی در ساخت قطعات یا بازسازی آنها کاربرد زیادی یافته است. این توسعه روز افزون کاربر د، به دلیل زیر است:
- در پاشش حرارتی امکان ترکیب مواد گوناگونی به صورت لایه و سطح پایه وجود دارد.
- به دلیل انعطاف پذیری فرآیند پاشش حرارتی امکان ترمیم بسیاری از قطعات وجود دارد. در مقایسه با سایر روش های ترمیم، پاشش حرارتی دارای هزینه کمتر و زمان توقف کوتاهتری است.
- قطعه پوشش شده با این روش حرارت می بیند در نتیجه دچار تغییر میکروساختار و پیچیدگی کمتری می شوند. البته روش هایی که با عملیات حرارتی تکمیلی همراه بوده، استثنا هستند.
- کاربرد این روش به ابعاد قطعه بستگی ندارد.
- حتی قطعات پیچیده را می توان با رعایت شرایط خاص پوشش داد.
- بسته به نوع پوشش و فرآیند می توان به ضخامت های مختلف دست 30 μmm یافت.
- روش، مواد و تکنولوژی مورد استفاده در سال های اخیر توسعه قابل توجهی یافته است.
- به دلیل شرایط خاص فرآیند پاشش حرارتی، پوشش های ایجاد شده با این روش رفتار متفاوتی نسبت به مواد مترکام از خود نشان می دهند.
معایب پاشش حرارتی
- تخلخل میکرونی لایه پوشش
- استحکام اتصال محدود لایه پوشش
- حساسیت پوشش نسبت به فشار لبه ها، خمش و ضربه
- محدودیت های موجود ناشی از ابعاد هندسی مانند هنگامی که سطح داخلی لوله هایی با قطر کم پوشش می شوند