روش مکانیکی
ساده ترین روش فشرده ساختن یک تیر، به وسیله یک یا دو جک در مقابل دو تکیه گاه است. این روش در بعضی از پروژه ها ی بزرگ به کار می رود. در بعضی از پروژه ها پس از فشرده ساختن تیر به وسیله جک، با قرار دادن پلیت بین تیر و تکیه گاه جلوی برگشت تیر را به حالت اولیه گرفته، سپس جک ها را آزاد می کنند.اشکال اساسی این روش ها این است که کوچک ترین تغییر شکل یا حرکت تکیه گاه به نحو قابل ملاحظه ای نیروی پیش تنیدگی را کاهش می دهد.
روش شیمیایی
در این روش نیروی پیش تنیدگی در اثر استفاده از سیمان های منبسط شونده به وجود می آید. این سیمان ها بر خلاف سیمان های معمولی در موقع گرفتن و سخت شدن به جای منقبض شدن منبسط میشوند. و چون وجود کابل ها در داخل بتن جلوی این انبساط طول را می گیرد در نتیجه مقداری نیروی فشاری در تیر ایجاد می شود.
روش الکتریکی - حرارتی
در این روش با وصل کردن جریان برق به کابل ها باعث ازدیاد طول کابل ها می شود. سپس کابل ها را توسط گیره هائی در همان حال کشیده، به تکیه گاه وصل می کنند. پس از قطع کردن جریان و سرد شدن کابل ها، دور آنها را بتن ریزی می کنند و بعد از اینکه مقاومت بتن به حد لازم رسید کابل هایی کشیده شده را از تیکه گاه آزاد می کنند. در نتیجه نیروی کشیده شدن کابل ها به بتن منتقل میشود. روش پیش تنیدگی حرارتی به طور وسیعی برای ساختن دال ها، تیرها، خرپاها و ستون های چراغ برق مورد استفاده قرار می گیرد.