تحلیل تنش-کرنش:
«تحلیل تنش-کرنش» (Stress-Strain Analysis)، یکی از شاخه های علم مهندسی است.
در تحلیل تنش-کرنش یا به طور خلاصه تحلیل تنش، از روش های متعددی برای تعیین وضعیت تنش و کرنش درون مواد و سازه های تحت نیرو استفاده می شود.
در مکانیک محیط های پیوسته، تنش یک کمیت فیزیکی به حساب می آید که شرایط نیروهای داخلی اعمال شده توسط ذرات مجاور درون یک ماده پیوسته را نشان می دهد. کرنش نیز معیاری برای بیان تغییر شکل ماده است.
تحلیل تنش، یکی از اقدامات اولیه برای شروع فرآیند محاسبات در مهندسی عمران، مکانیک، هوافضا و … محسوب می شود.
این تحلیل نقش مهمی در طراحی سازه های مختلف از قبیل تونل ها، پل ها، سدها، قطعات موشک و هواپیما، قطعات مکانیکی و حتی لوازم خانگی و تجهیزات اداری دارد.
به علاوه، به منظور نگهداری این سازه ها و پیش بینی عوامل تخریب یا شکست آن ها نیز از تحلیل تنش استفاده می شود.
معمولاً برای شروع یک تحلیل تنش باید موارد زیر را در نظر گرفت:
خروجی تحلیل تنش معمولاً به صورت مقادیر کمی است. این مقادیر نحوه توزیع نیرو، تنش، کرنش یا خمش های ایجاد شده درون کل سازه و هر یک از اجزای آن را توصیف می کنند.
در این تحلیل، امکان در نظر گرفتن نیروهای وابسته به زمان مانند لرزش های موتور یا بار ناشی از حرکت وسایل نقلیه نیز وجود دارد. در چنین مواردی، تنش و تغییر شکل تابعی از زمان و مکان خواهند بود.
در علوم مهندسی، تحلیل تنش اغلب به عنوان ابزاری برای رسیدن به یک هدف نهایی در نظر گرفته می شود.
این هدف، به کارگیری حداقل مواد مورد نیاز یا در نظر گرفتن معیارهای دیگر برای طراحی سازه هایی با قابلیت تحمل بارگذاری های از پیش تعیین شده است.
برای اجرای تحلیل تنش می توان از روش های ریاضی، مدل های تحلیلی، شبیه سازی های کامپیوتری، آزمایش های تجربی یا ترکیبی از این موارد استفاده کرد.
عبارت تحلیل تنش در این مقاله به منظور رعایت خلاصه نویسی به کار برده می شود. با این وجود، باید در نظر داشته باشید که بررسی کرنش و تغییر شکل سازه ها، اهمیت یکسانی با بررسی تنش دارد.
در واقع، ممکن است که تحلیل یک سازه با محاسبه تغییر شکل یا کرنش های موجود در آن شروع شود و تنش، در مرحله آخر مورد ارزیابی قرار گیرد.