اثر خورندگی و پوسیدگی آب شور روی ملات سیمانی (سیمان پرتلند) مسلح به 2 درصد حجمی الیاف فولادی ناچیز بوده است. به طوری که بعد از 90 روز قرار گرفتن در داخل و خارج آب نمک اشباع شده، هیچ تغییری در مقاومت خمشی بتن الیافی مشاهده نشد.
آزمایش های درازمدت در مورد دوام و پایداری بتن الیافی در آزمایشگاه ها، خورندگی خیلی کمی را در الیاف نشان می دهد. به طوری که بعد از 7 سال تماس بتن الیافی با نمک های ضد یخ هیچ اثر منفی در مقاومت خمشی وجود نداشته است. اما درصد زیاد کلراید محلول، باعث خوردگی الیاف در داخل یا نزدیک سطوح تماس شده بود.
نتایج حاصل از یکسری از تحقیقات نشان می دهد، که قرار گرفتن ملات الیا ف دار درمعرض فرسایش جوی و در یک محیط صنعتی به مدت 10 سال در مقاومت ملات هیچ اثر منفی نداشته است. با توجه به این نتایج چنین استنباط می شود که خوردگی و پوسیدگی الیاف فقط به آن قسمت از الیاف محدود می شود که در سطوح خارجی قرار دارند و الیاف بتن هیچ نوع پوسیدگی را نشان نمی دهد.
در تحقیقات دیگری که بر روی بتن الیافی در مورد تأثیر پوسیدگی الیاف انجام یافته است، نشان می دهد که بعد از 5 سال تماس بتن الیافی با نمک های ضد یخ، تغییر ناچیزی در مقاومت خمشی بتن الیافی نسبت به مقاومت قبل از تماس با نمک های ضد یخ (مقاومت 28 روزه) وجود داشته است.
بررسی سطوح گسیختگی تیرهای بتن الیافی بلافاصله بعد از تعیین مقاومت خمشی نشان داده که خوردگی الیاف فولادی فقط به 4 میلی متر عمق بتن در سطح خارجی (ناحیه پوشش) محدود می شود و در بخش داخلی مقطع نیز هیچگونه خوردگی و زنگ زدگی در رشته های الیاف قابل مشاهده نیست.
قابلیت هدایت حرارتی
آزمایش ها نشان می دهد که قابلیت هدایت حرارتی ملات با الیاف فولادی با 40 تا 120 کیلوگرم در متر مکعب در فشار اتمسفر، با افزایش مقدار الیاف، افزایش کمی را نشان می دهد. الیاف فولادی در بتن، علاوه بر افزایش قابلیت هدایت گرمایی، بهبود قابل توجهی را در مقاومت بتن در تغییرات ناگهانی و زیاد درجه حرارت به وجود می آورد.