به قاب های ساختمانی که درون آنها با دیوارهای بنایی پر شده باشد، قاب میان پر گفته می شود. مصالح ممکن است از نوع آجر، بتن، بلوک سفالی، کناف و …. باشند که به آنها میانقاب نیز می گویند. تحقیقات نشان می دهد که قاب های میانقاب، باعث افزایش چشمگیر سختی، مقاومت و تغییر در شکل پذیری سازه نسبت به سازه بدون میانقاب می شود.
این اثر ممکن است اثر مطلوب یا نامطلوبی بر رفتار لرزه ای سازه ها داشته باشد. اثرات میانقاب یکی از مهم ترین بندها در محاسبه پریود سازه بوده که متاسفانه مهندسین در اکثر موارد دچار شبهاتی در این مورد می شوند و اشتباه در محاسبه پریود به شدت در طراحی سازه تأثیر گذار است.زمانی دیوار به عنوان میانقاب عمل می کند که در تامین سختی و مقاومت جانبی ساختمان مشارکت داشته باشد و دارای تمامی شرایط زیر باشد.
- دارای مقاومت عمود بر صفحه کافی باشد.
- ملات موجود در درزهای آن از ماسه سیمان یا با تارد باشد. ملات های گل و گل آهک مورد قبول نیستند.
- فاصله ای بین دیوار و اعضای قاب وجود نداشته باشد و دیوار به طور کامل در تماس با تیر و ستون باشد.
- درزهای قائم دیوار دارای ملات یاشد یا با ملات جدید به صورت مناسب پر شده باشد.
- دیوار باید فاقد ترک های قطری سرتاسری با عرض بیشتر از 3 میلیمتر باشد. ضمناً نباید اثر ترک ناشی از نشست خاک نیز در دیوارها مشاهده شود.
- آجر چینی در دیواری که در تامین مقاومت جانبی سازه درنظر گرفته شود، به صورت هشت گیر انجام شده باشد به گونه ای که هر آجر با لایی حداقل 25 آجر پایینی را پوشش داده شود.
- دیوار فاقد شکم دادگی یا کج شدگی باشد.
- ارتفاع دیوار نباید از 4 متر و طول آن نباید از 6 متر بیشتر باشد.
میانقاب منقطع در ارتفاع ساختمان
- تا حد امکان باید از انقطاع میانقاب در ارتفاع ساختمان اجتناب شود.
- در صورتی که میانقاب در همه طبقات یک دهانه وجود نداشته باشد، با توجه به امکان ایجاد پدیده طبقه نرم، باید ظرفیت ستون های مجاور طبقه، بدون میانقاب را در نظر گرفت.