اندرکنش خاک سازه در حالت کلی ممکن است موجب افزایش، کاهش یا عدم تغییر نیروهای ایجاد شده در سازه شود. ولی در کل برای سازه های معمول، اندرکنش باعث کاهش نیروهای طراحی در مقایسه با حالت بستر صلب می شود. بدین دلیل می توان حتی بدون در نظر گرفتن اثر اندرکنش خاک سازه به صورت محافظه کارانه از نتایج حالت پای ثابت بهره برد.
به طور کلی اندرکنش خاک سازه باعث کاهش ضریب رفتار سازه می شود. کاهش ضریب رفتار به معنی آن است که برای فراتر نرفتن از یک شکل پذیری معین، مجاز به کاهش کمتری در نیروی ارتجاعی به وجود آمده در سازه برای طراحی است. روند کاهش ضریب رفتار سازه با افزایش اثر اندرکنش تشدید می شود. افزایش عمق دفن شدگی پی باعث افزایش ضریب رفتار می شود، زیرا افزایش عمق دفن شدگی پی باعث افزایش بیشتری در نیروی ارتجاعی به وجود آمده در سازه می شود تا مقاومت تسلیم مورد نیاز سازه.
اثر اندرکنش خاک سازه در حوزه ارتجاعی بیشتر از حوزه غیر ارتجاعی است، بدین معنی که با افزایش این اثر، شاهد کاهش بیشتری در نیروی ارتجاعی ایجاد شده در سازه هستیم تا در مقاومت تسلیم مورد نیاز سازه.به طور کلی با افزایش اثر اندرکنش خاک سازه نیروی ارتجاعی به وجود آمده در سازه کاهش می یابد. کاهش لاغری سازه باعث کاهش بیشتر نیروی ارتجاعی می شود. در سازه های لاغر، محاسبه تحریک ورودی به پی در اثر اندرکنش سینماتیکی و اعمال آن به پای سیستم خاک سازه به جای تحریک میدان آزاد خاک باعث افزایش نیروی ارتجاعی به وجود آمده در سازه می شود. این افزایش با تشدید اثر اندرکنش (نرمتر شدن خاک) بیشتر می شود.
اگر سازه دارای پی گسترده یا عمیق باشد و در عمقی از سطح زمین قرار گیرد و ابعاد ساختمان و پی به حدی باشد که انتشار و بازگشت موج زلزله از بدنه خاک، با توجه به سختی نسبی سازه و خاک پی امکان پذیر باشد، باید از روش های تحلیلی مناسب، اندرکنش لرزه ای خاک و سازه را درنظر گرفت. برای سازه های معمولی و ابعاد متداول که عمق زیرزمین آنها از دو طبقه تجاوز نمی کند، نیازی به در نظر گرفتن اندرکنش نیست.
صرف نظر کردن از اثراندرکنش خاک سازه در طراحی سازه های واقع بر بستر انعطاف پذیر به نتایج نامحافظه کارانه منجر می شود. همچنین صرف نظر کردن از عمق دفن شدگی پی و اثر اندرکنش سینماتیکی در طراحی سازه های بلند دارای پی مدفون عمیق، باعث حصول نتایجی نامحافظه کارانه می شود.