تولید آسفالت اصلاح شده

به طور کلی، از دو روش متداول برای تولید آسفالت اصلاح شده استفاده می شود. یکی از آنها فناوری نانو مواد - پلیمر است. فناوری کاملی بوده که در آن، بهبود دهنده پلیمری می تواند با استفاده از دستگاه برش، به طور یکنواخت در آسفالت توزیع شود. تکنیک دوم به نام محلول مادر نامیده می شود و متضمن حل نمودن آب بهبود دهنده پلیمری در یک حلال آلی است تا محلولی پلیمری با غلظت زیاد (مادر آب)، تهیه شود.

این محلول با مخلوط شدن درون آسفالت ترکیب می شود. مرحله آخر، شامل گرمایش مخلوط تا تقطیر و حذف حلال در دمای زیاد است. وجود سازگاری بین بهبود دهنده و آسفالت، کلید ارتقای سطح تأثیرات اصلاح آسفالت است. این سازگاری به ترکیب آسفالت پایه، قطبیت، اندازه ذره، ساختار مولکولی بهبود دهنده پلیمری، برهم کنش های سطحی بین آسفالت و بهبود دهنده پلیمری بستگی دارد. نوع عامل بهبود دهنده، دمای تهیه و مراحل اصلاح نیز در کارایی آسفالت بهبود یافته موثر است.

برای کاهش ویسکوزیته در تولید آسفالت اصلاح شده، لازم است که دما را برای پراکنده شدن آسان نانو ذرات (حرکت بروانی)، افزایش داد. چون در هنگام تهیه کامپوزیت، آسفالت به راحتی با اکسیژن فرسوده می شود. دمای مخلوط و زمان برش زدن نباید خیلی زیاد باشد، در غیر این صورت پارادوکس ایجاد می شود. بنابراین، در تحقیقات آینده، پراکندگی یکنواخت نانو ذرات در آسفالت و کاهش فرسودگی آسفالت، مورد توجه خواهد بود. علاوه بر این، اندازه ذرات پلیمر در آسفالت، متأثر از سرعت و زمان برش است.

پلیمر در زمان مخلوط شدن، به واسطه جذب اجزای سبک آسفالت متورم شده، به همین دلیل ویژگی های آسفالت پایه تغییر می کند. در نتیجه، ذرات پلیمری متورم شده در آسفالت، سازگاری دو فاز را در محدوده دمایی معین تغییر می دهد و اثر اصلاح بر آسفالت پایه را تحت تأثیر قرار می دهد.

مراحل تهیه آسفالت بهبود یافته به طور چشمگیری بسته به انواع مختلف آسفالت پایه، پلیمرها و نانومواد، تغییر می کند. علاوه بر این فاکتورها، کنترل پارامترهای مراحل تهیه، مثل سرعت برش، دما و زمان برای تتولید آسفالت اصلاح شده با سازگاری خوب در ذخیره سازی حرارتی نیز عرصه کار را برای تحقیقات آینده در حوزه آسفالت با چندین نوع اصلاح با نانو مواد پلیمر مهیا کرده است.