ساختمان های آسیب پذیر و مقاوم سازی آنها از مسائل مهم برای مناطق زلزله خیز هستند. در دهه های اخیر مطالعات روی بهسازی و مقاوم سازی سازه های گوناگون شده است. اکثر این روش ها مستلزم وقفه در بهره برداری به منظور اتمام عملیات مقاوم سازی هستند.
روش های زیادی همچون اضافه کردن اجزای سازه ای (دیوار برشی فولادی و بتنی، بادبندهای فولادی و بادبندهای کمانش ناپذیر)، تقویت اعضای سازه ای ضعیف و تغییر کاربری سازه را می توان برای بهبود عملکرد لرزه ای سازه نام برد.
در پاسخ به بسیاری از مسائل عملی و ملاحظات اقتصادی، مهندسان معمولاً از قاب های بادبندی شده ی همگرای کمانش ناپذیر به عنوان سامانه ی مقاوم در برابر بارهای جانبی در طول یک زمین لرزه استفاده می کنند. این نوع بادبندها باعث افزایش سختی ومقاومت در سازه های بتنی می شوند.
کاربرد ورق های پلی اتیلنی در مهاربندهای کمانش ناپذیر
در مهاربندهای کمانش ناپذیر رایج، پوسته بادبندهای کمانش ناپذیر که وظیفه آن جلوگیری از کمانش بادبند است، غالباً بتن یا ملاتی است که در داخل غلاف فولادی ریخته شده و مشکلاتی مانند سنگینی پوسته بتنی، آماده کردن قالب، مشکلات بتن ریزی، مدت زمان لازم برای نگهداری و مراقبت از بتن در سنین اولیه، حمل و نقل و مشکلات عدیده اجرائی دیگر را دارد.
ا ز ورق های پلی اتیلنی می توان به عنوان پوسته یا عامل جلوگیری از کمانش بادبند، به جای پوسته بتنی و غلاف فولادی استفاده نمود. همچنین می توان از آنها در تقویت سازه های موجود در جهت افزایش توان بابری بادبندهای نصب شده، استفاده کرد. سبکی، اقتصادی بودن، امکان نصب سریع، کاهش شدید مشکلات اجرا، عدم نیاز به قالب بندی و صرفه جوئی در زمان به علت عدم نیاز به دوره مراقبت از بتن از مزایای این نوآوری محسوب می شود.