برخلاف مهاربندهای معمولی، مهاربندهای کمانش ناپذیر قادر به حصول رفتار چرخه ای هیسترتیک پایدار و متعادل و شکل پذیری قابل توجه همساز با تسلیم شدگی فشاری است. مشخصه بار، تغییر شکل اعضا پایدار است و عضو قادر است بار فشاری را تا حد مقاومت تسلیم کششی تحمل کند. نوعی از مهاربندهای کمانش ناپذیر شامل یک عضو فولادی تسلیم شونده مرکزی که متحمل تمام بار محوری و در فشار و کشش در وضعیت تسلیم شدگی است.
برای جلوگیری از کمانش تحت فشار، هسته فولادی داخل غلاف فولادی که با بتن یا هر پرکننده پر و باید بین هسته و مصالح پرکننده چسبندگی وجود نداشته باشد. ضریب اصلاح پاسخ با در نظر گرفتن شکل پذیری، مقاومت افزون سازه و تفاوت در سطح تنش های طراحی محاسبه می شود. ضرایب مقاومت افزون، شکل پذیری و اصلاح پاسخ با افزایش ارتفاع ساختمان کاهش می یابد.
ملاحظه شد که ضریب اصلاح پاسخ، بستگی به نوع پیکره بندی مهاربندی دارد. می توان پی برد ضریب مقاومت افزون در صورت افزایش تعداد طبقات بشدت کاهش می ابد. تحلیل الاستیک سازه تحت زلزله می تواند نیروی برش پایه و تنش که خیلی بزرگ تر از پاسخ واقعی سازه است را ایجاد می کند. سازه می تواند هنگامی که وارد ناحیه غیر خطی شود بسیاری از انرژی زلزله را جذب و مقاومت نماید.
به منظور جلوگیری از کمانش در فشار، هسته فلزی درون یک غلاف فلزی که با بتن یا ملات پرشده است قرار می گیرد. قبل از پر کردن غلاف با بتن، مقداری ماده جداکننده یا خلا بین هسته فلزی و ملات قرار می گیرد تا انتقال نیروی محوری را از هسته فلزی به پوشش بتنی جلوگیری کند و یا آن را به حداقل برساند. اثر ضریب پواسون نیز باعث می شود تا هسته فلزی در فشار منبسط شده و این موضوع ایجاب می کند تا این فاصله لازم فراهم شود.
امروزه استفاده از میرا کننده های انرژی در سازه به منظور اتلاف انرژی زلزله مورد توجه فراوان قرار گرفته است. مزیت اصلی استفاده از میراگرها، جذب انرژی زلزله در اجزایی مجزا از قاب سازه است. این امر منجر به کاهش آسیب های سازه اصلی در هنگام وقوع زلزله می شود. در میان انواع مختلف میراگرها، میراگرهای هیسترزیس به دلیل هزینه کم، قابلیت اطمینان بالا و فقدان اجزای مکانیکی در آن از جایگاه ویژه ای برخوردار هستند.
استفاده از سیستم های غیرفعال اتلاف انرژی روش مؤثر در کاستن از اثرات زلزله در ساختمان ها است. نقش عملی این سیستم ها اضافه نمودن میرایی ساختمان ها و به تبع آن کاهش دامنه تغییر مکان ها و نیروهای ناشی از اثرات زلزله در سازه است.امروزه ثابت شده که طراحی سازه ها به صورتی که برای مقابله با زلزله های شدید رفتار کاملاً الاستیک داشته باشند، از لحاظ اقتصادی مقرون به صرفه نیست. در نتیجه در طراحی سازه ها از روش هایی مانند کنترل غیرفعال سازه ها در برابر زلزله استفاده می شود.
در این روش، برخی اعضای سازه ای خسارت هایی را در هنگام زلزله های شدید متقبل می شوند تا بدین وسیله تلاش های وارد بر اعضای اصلی سازه مانند ستون ها کاهش یافته و از این طریق سازه از آسیب های عمده در امان بماند. این سیستم به دلیل جلوگیری از کمانش بادبند، قابلیت جذب انرژی بسیار بیشتری را نسبت به سیستم های رایج بادبندهای همگرا دارد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
