ساده ترین شکست در جوشکاری تعمیری در یک محور یا میله آزاد است. به طور ی که برای اتصال دهی به کمک جوشکاری، هر قسمت می تواند جداگانه انبساط یا انقباض یابد. هنگامی که فلز جوش در داخل اتصال مهار شده و حجم فلز رسوب یافته زیاد باشد، در این حالت لبه های اتصال در مقابل انقباض جوش مقاومت کرده و باعث ترک برداشتن قطعه خواهد شد.
دومین نوع شکست همانند شکست اول است با این تفاوت که محل شکست در رینگ چرخ یا اسپک، قاب ماشین یا سایر قسمت هایی است که باز شدن قطعات در منطقه شکست می تواند موجب افزایش طول و ایجاد تنش در نقطه دیگری از قطعه شود. انقباض قطعات در منطقه شکست نیز توسط قطعه جلوگیری می شود. جهت دستیابی به یک جوش تعمیری موفقیت آمیز در شکست از نوع دوم، آماده سازی لبه های شکست و ایجاد فاصله بین آنها ضروری است تا اجازه انبساط و انقباض بعدی ناشی از جوش مهیا باشد.
سومین نوع شکست به صورت کامل توسط مواد اطراف اجاطه می شود. از ای نوع شکست می توان به ترک در سیلندر ها، سوراخ ها در میل لنگ، ترک در بدنه پمپ ها و امثال آنها اشاره کرد. در این موارد انبساط موضعی در منطقه جوش باعث بروز اثر شیار می شود. که می تواند باعث ادامه ترک یا تبدیل آن به شکست کامل شود. پیش گرم کلی برای کاهش خطر در چنین مواردی مطلوب خواهد بود.
البته می توان از تکنیک هایی استفاده کرد تا حرارت ورودی کمتری به قطعه اعمال شود. در این صورت استفاده از روش های جوشکاری قوسی با میزان پیش گرم ملایم تر امکان پذیر خواهد بود. البته این عمل بستگی به سختی قطعه و مهارت و تجربه جوشکاری دارد. استفاده از جوشکاری برنز با شعله اکسی استیلن بدون رسیدن قطعه تا دمای ذو ب نیز امکان پذیر خواهد بود. ولی در جوشکاری های ذوبی لازم است قطعه کار به دمای ذوب برسد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
