فولادهای کم آلیاژ استحکام بالا و عملیات حرارتی شده، به ملزومات حرارتی خاصی احتیاج دارند. به منظور حفظ خواص مکانیکی و جلوگیری از ترک، پیش گرم کردن این فولادها ضروری است. افزون بر این، هنگام جوشکاری قطعات سنگین فولاد کم کربن یا فولاد نرم، برای اطمینان از ذوب کامل، پیش گرم مفید به نظر می رسد. از عملیات حرارتی پس از جوشکاری نیز برای تنش زدایی استفاده می شود.
پیش گرم عبارت است از افزایش دمای فلز پایه از دمای محیط قبل از شروع جوشکاری است. برای این کار کوره پیش گرم به دلیل ایجاد حرارت یکنواخت رضایت بخش به نظر می رسد. برای کارهای متعارف، پیش گرم توسط مشعل دستی همراه با گاز طبیعی و هوای فشرده انجام می شود.
این روش، شعله ای بسیار داغ و تمیز تولید می کند. از عایق های الکتریکی یا کوره های موقت به طور گسترده در زمینه تعمیرات میدانی استفاده می شود. اگر قطعه کوچک، تمام آن گرم می شود و اگر بزرگ باشد یا جوشکاری محدود باشد، ناحیه اتصال به صورت موضعی تا دمای مورد نظر گرم می شود.
مقدار دمای مورد نیاز برای پیش گرم به ترکیب شیمیایی و سختی فلز پایه و فرایند جوشکاری بستگی دارد. پیش گرم برای جوشکاری از ترک برداشتن، کاهش سختی در منطقه مجاور جوش و تنش های پسماند و کمتر شدن اعوجاح به قطعه مورد نظر اعمال می شود.
پیش گرم، ناحیه سخت شده را نرم کرده و تنش های انقباضی را کاهش و چقرمگی فلز پایه را بهبود می بخشد.عمیلات پس گرم، سرعت سرد شدن فلز پایه را کنترل کرده و خروج گاز هیدورژن را تسهیل می کند. با استفاده از عملیات حرارتی های زیر می توان خواص مورد نظر در ماده را به دست آورد.