اتصال ساده ( مفصلی)، اتصال مفصلی یا ساده اتصالی است که تنها برای تحمل بار قائم طراحی می شود و در محل اتصال هیچگونه لنگری وجود ندارد. درصد گیرداری کمتر از 20 درصد است و نیروها از نوع برشی هستند.
اتصال نبشی جان
اتصال ساده و اجرای معمول که تیر فرعی و یا اصلی را به ستون به وسیله جوش یا پیچ متصل می سازند. در این نوع اتصال ورق ها به جان جوش می شوند. میزان فاصله بادخور را به میزان 12 تا 15 میلیمتر به عنوان امکان دوران در انتهای عضو و مسائل اجرایی است.
اتصال با نبشی نشیمنی ( تقویت نشده)
این نوع اتصال از طریق نبشی هایی که به عنوان نشستگاهی انعطاف پذیر برای تیر ایجاد می کند، ساخته می شود. عموماً نبشی فوقانی که به عنوان نبشی پایدار است، فقط جنبه اجرایی دارد و طراحی خاصی نخواهد داشت. در صورتی که از اتصالات ( نبشی ها) قطور و یا ضخیمی استفاده شود میزان انعطاف کاهش یافته و در نتیجه میزان گیرداری افزایش می یابد.
اتصال نیم گیردار ( نیم صلب)
در صورتی که لنگر ایجاد شده در اتصال بین 20 تا 90 درصد باشد ( بین اتصال مفصلی و گیردار) اتصال نیم صلب فراهم می شود که عموماً اجرای و عمویت کمتری را در بر دارد.
اتصال گیردار ( صلب)
اتصال صلب، اتصالی است که علاوه بر تحمل نیروی برشی حاصل از بار قائم، توانایی تحمل لنگر حاصل از بارهای جانبی (زلزله یا باد) و قائم را نیز دارد. در این نوع اتصال امکان دوران وجود ندارد و در صورت ایجاد تغییر شکل زاویه بین تیر و ستون بدون تغییر می ماند. لنگر گیرداری در این نوع اتصال بیش از 90 درصد است و به کمک ورق های تحتانی و فوقانی تحمل می شود. در نتیجه نبشی جان و نشیمن ها فقط تحمل برش را برعهده دارند.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
