انواع روش های اتصال سیستم مهاربندی

از نظر اجرایی، اتصال سیستم مهاربند فولادی به قاب های بتن مسلح می تواند به دو روش صورت گیرد.

• روش خارجی Bracing External Method
• روش داخلی Method Bracing Internal

در روش خارجی، سیستم مهاربندی به قاب های بتن مسلح یک ساختمان متصل می شود به طوری که سیستم قاب بتنی و مهاربندی با یکدیگر هم محور نیستند. در این روش سیستم مهاربندی عمدتاً به قاب های پیرامونی ساختمان متصل می شود. از این نظر بیشتر در ساختمان های قدیمی که سیستم مقاوم جانبی آنها در محیط بیرونی ساختمان و در قاب های کناری قرار داشته و به وسیله عملکرد تیرهای عمیق و ستون های کوتاه (Beams Spandrel) تامین می شد، مرسوم بود.

در حال حاضر به دلیل رفتار برشی و شکست ستون های کوتاه در این سیستم ها تحت اثر زلزله، این سیستم کارایی چندانی ندارد.از این روش برای مهاربندی قاب های داخلی ساختمان نیز استفاده شده است. در روش داخلی، سیستم مهاربندی در داخل قاب های بتن مسلح و به صورت هم محور با آنها اجرا می شود. از این نظر این سیستم می تواند در داخل کلیه قاب های یک سازه اعم از داخلی و خارجی مورد استفاده قرار گیرد. این روش بر حسب اتصال سیستم مهاربند فولادی به قاب بتنی به دو صورت غیر مستقیم (Indirect) و مستقیم (Direct) تقسیم بندی می شود.

در روش اتصال غیر مستقیم سیستم مهاربند فولادی در داخل یک قاب فولادی قرار داده می شود و قاب فولادی در نقاطی به تیرها و ستون های قاب متصل می‌شود. تجربه نشان داده که اضافه شدن قاب فولادی بجز اضافه کردن هزینه ها، مشکل بودن اتصال دو قاب به همدیگر و ایجاد اندرکنش بین دو سیستم، سود چندانی ندارد. ناتوانی های این روش با اتصال مستقیم مهاربند به قاب بتنی حل شده است.

استفاده از مهاربند فولادی در قاب های بتن آرمه یک سیستم ترکیبی ایجاد می کند که تقریباً از نظر خصوصیات رفتاری با سازه های بتن آرمه موجود متفاوت است. بررسی دقیق رفتار این سیستم نیاز به مدلسازی آزمایشگاهی و عددی آن دارد تا بر اساس آن چگونگی عملکرد سیستم مهاربندی در داخل قاب بتن مسلح، عملکرد اتصالات مهاربند به قاب بتنی، اندرکنش ایجاد شده بین مهاربند و قاب بتنی، تأثیر اتصالات در اندرکنش و افزایش مقاومت قاب بتنی به واسطه اضافه شدن سیستم مهاربندی و اتصالات مهاربند به قاب مورد ارزیابی قرار گبگیرد. همچنین قاب بتن مسلح با سیستم مهاربند فولادی به درستی طراحی شود.