سد در هنگام وقوع زلزله در قسمت ارتعاش اجباری سیستم قرار دارد و این ارتعاش باعث حرکات ارتعاشی نمای بالا دست نسبت به حالت استاتیکی می شود. این تغییر مکان نسبی سطح مشترک سد - مخزن در نهایت باعث ایجاد امواج فشاری شده که این سیستم مواج موقتی که در جرم مایع به وجود آمده باعث اتنشار امواج فشاری و عملکرد بازتابی محدوده صلب و آزاد شدن مخزن می شود.
با توجه به واکنش لرزه ای سازه تنها بازتاب موج در نمای بالا دست مورد نظر است. نتایج اولیه ای که به واسطه تغییر شکل الاستیک سد به وجود آمده، انعکاس امواج فشاری هیدرودینامیکی است. فشار هیدرودینامیکی تولید شده را فقط با در نظر گرفتن تراکم پذیری آب می توان در تحلیل منظور کرد. معمولاً به عوامل زیر بستگی دارد.
بخشی از این فشار هیدرودینامیکی را می توان به وسیله فرض غیر قابل تراکم بودن آب در تحلیل مدل نمود و به طور کلی به عوامل زیر بستگی دارد.
فشار هیدرودینامیکی کل بزرگ تر از فشار هیدرواستاتیکی است. به طور طبیعی در حالت بارگذاری عرضی زلزله، نمای بالا دست نسبت به هر دو نوع فشار هیدرودینامیکی اضافه بار خارج از حد مجاز پیدا می کند که به عوامل ذکر شده در بالا بستگی دارد.
با توجه به این دو مولفه، نیروی هیدرودینامیکی ناشی از تراکم پذیری آب ممکن است بعد از یک پریود اصلی زلزله بزرگ تر شود و از طرف دیگر سیلت ته نشین شده در انتهای مخزن باعث تغییر بازتاب ایده آل امواج الاستیک می شود. بنابراین برای تخمین زدن فشار هیدرودینامیکی آب غیر قابل تراکم فرض می شود و فشار ناشی از اثرات اینرسی جرم آب در نزدیک نمای سد بزرگ می شود. این دید ممکن است برای ساده نمودن روش تحلیل لرزه ای با استفاده از مفهوم سیستم مستقل شود.