پوشش قالب ماده ای است که سطح تماس قالب ها را می پوشاند. پوشش قالب بتن معماری باید از کیفیت مناسبی بر خوردار باشد تا یکنواختی سطوح بتنی در موارد استفاده متعدد حفظ شود و تغییر شکل خمشی در حد مناسب کنترل شود. تخته چند لایی، فولاد، پلاستیک مسلح به الیاف شیشه و آلومینیم همگی پوشش های مناسبی برای قالب محسوب می شوند. درجه و دسته مواد مورد نیاز بر اساس مشخصات فشار، قاب بندی و تغییر شکل خمشی انتخاب می شوند و باید مطمئن شد که مصالح انتخاب شده شرایط مشخصات فنی بافت سطحی بتن را برآورده می سازد.
قالب بندی سازه ای ( تیر تکیه گاه Mudsill)
تکیه گاه قالب بندی را می توان از طریق اعضای چوبی، فولادی یا آلومینیمی فراهم ساخت که برای برآورده ساختن مشخصات فنی معماری به قدر کافی مستقیم و صلب هستند.
روکش قالب
ورق، صفحه یا ماده ورقه ای که مستقیماً به سطح داخلی قالب ها متصل می‌شود تا بافت سطحی و کیفیت بتن تمام شده بهبود یا تغییر پیدا کند. از نظر سازه ای نیازی به روکش نیست. در صورت جزئیات و ساخت دقیق چوب، پلاستیک صلب، مواد ارتجاعی و پلاستیک های مسلح به الیاف شیشه همگی برای روکش قالب مناسب اند.
بست قالب
بست قالب بتن یک واحد کششی است که برای ثابت نگه داشتن قالب های بتن در مقابل فشار جانبی بتن سخت نشده بکار می رود. مجموعه بست قالب بتن معماری باید علاوه بر فراهم ساختن امکان محکم کردن قالب ها، از نوعی باشد که فاصله هیچ فلزی از سطح بتن از 38 میلیمتر برای بست های فولادی و 25 میلیمتر برای بست های فولادی ضد زنگ کمتر نباشد. این بست ها را نباید به گوشواره، مخروط، واشر یا وسایلی مجهز کرد که در سطح بتن فرورفتگی هائی کمتر از قطر وسیله ایجاد می کنند، مگر آنکه طور دیگری دستور داده شده باشد. بست ها باید اتصالات کیپ یا سوراخ های آب بندی داشته باشند تا از نشت ملات از طریق سوراخ های موجود در قالب جلوگیری شود.
فاصله نگهدارهای جانبی قالب
فاصله نگهدار جانبی قالب وسیله ای است که فاصله مورد نظر را در میان قالب قائم و میلگردهای آرماتوربندی حفظ می کند. بلوک های چوبی و بتنی، اشکال پلاستیکی و همان تکیه گاه های ساخته شده از میله های فلزی که برای حمایت میلگردهای افقی مورد استفاده قرار می گیرند، نمونه ای از فاصله نگهدارها هستند. وجود فاصله نگهدارهای جانبی به ویژه در بتن معماری جهت حفظ پوشش بتنی کافی بر روی میلگردهای آرماتور بندی و جلوگیری از ایجاد رگه های زنگ بر روی سطوح بتنی بسیار مهم است.
فاصله نگهدارهای پلاستیکی، پوشش پلاستیکی یا سرامیکی یا زنگ ناپذیر را باید طوری به میلگردهای آرماتور بندی متصل کرد که در طول بتن ریزی و لرزش جابجا نشوند. تعداد و مکان فاصله نگهدارهای جانبی باید با توجه به شرایط کار کافی باشد. اما به هر حال فاصله آنها هرگز نباید از 1/8 متر بیشتر شود و در ضمن باید همیشه حالت پس و پیش داشته باشد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
