در روش های نوین طراحی لرزه ای، دو دیدگاه برای مقابله با انرژی زمین لرزه وجود دارد. دیدگاه اول، روش هایی که باعث کاهش نیروی وارد به سازه به وسیله ی جدا ساختن سازه از ارتعاش زمین می شوند. و سیستم های جداسازی پایه در این دسته قرار می گیرند. در دیدگاه دوم، جا یگزین ساختن تجهیزات میرایی برای اتلاف انرژی لرزه ای مورد نظر است. این تجهیزات با اتلاف بخشی از انرژی زمین لرزه، باعث کاهش خسارات ناشی از رفتار غیر الاستیک آنها می شوند.
فلسفه ی جداسازی پایه، تفکیک سازه از لرزش زمین است که به وسیله ی انعطافپذیر کردن سازه با استفاده از مکانیسمی در زیر سازه توأم با ایجاد میرایی مناسب حاصل می شود. یکی از مزایای اصلی سازه های جداسازی شده، رفتار الاستیک آنها در زمین لرزه های متوسط و خفیف است.
در برخی سیستم های جداسازی، میرایی به وسیله ی میراگرهای ویسکوز تأمین می شود. کاربرد میراگرهای ویسکوز دارای تابع رفتاری خطی و غیرخطی در سازه های جداسازی شده، در حالت های قرار گرفته شده در حوزه های نزدیک و دور بررسی شده است.
مکانیزم عملکرد این میراگر به صورت سیستم سیلندر - پیستون است. داخل سیلندر سه محفظه وجود دارد، یک محفظه سمت راست پیستون، یک محفظه در سمت چپ آن و یک محفظه هم در آخر سمت راست. در پیستون سوراخ وجود دارد و در داخل سیلندر هم یک مایع که یا روغن و یا یک مایع تراکم پذیر است. وقتی پیستون در سیلندر حرکت می کند بر اثر این حرکت مایع از سوراخ اوریفیس واقع در سر پیستون جابجا می شود. حرکت مایع از بین این سوراخ ها باعث استهلاک انرژی میشود به عبارتی انرژی به صورت حرارتی از بین می رود.
در برخی سیستم های جداسازی، میرایی به وسیله ی میراگرهای ویسکوز تأمین می شود. کاربرد میراگرهای ویسکوز دارای تابع رفتاری خطی و غیرخطی در سازه های جداسازی شده، در حالت های قرار گرفته شده در حوزه های نزدیک و دور بررسی شده است.میراگرهای ویسکوز یک راهکار در تسلیم شدن یا گسیختگی ارائه می دهند. این میراگرها یک نیرو تامین می کنند که همیشه در مقابل حرکت سازه مقاومت می کند این نیرو متناسب با سرعت نسبی دو سر میراگر است.