پیر شدگی قیر در مخلوط های آسفالتی پدیده ای است که از زمان ساخت مخلوط بتن آسفالتی در کارخانه شروع می شود و با گذشت زمان در آسفالت پیشرفت می کند. در نهایت موجب تخریب و شکنندگی مخلوط می شود. پیر شدگی عموماً به دو فاز مشخص کوتاه مدت و بلند مدت تقسیم می شود. پیرشدگی کوتاه مدت به میزان سخت شدن قیر در مرحله ساخت آسفالت که دمای مخلوط بالا است مربوط می شود و پیرشدگی بلند مدت به میزان سخت شدن قیر در طول عمر سرویس دهی مخلوط باز می گردد.در کل سه روش برای اعمال پیرشدگی بر روی قیر وجود دارد:
از جمله روش های حرارت مستمر روش لعاب نازک قیر درون گرم خانه است. برای متمایز کردن قیرها با مشخصات سفت شدگی و افت مواد فرار متفاوت معرفی شده است. روش لعاب نازک چرخشی قیر درون گرم خانه احتمالاً مهم ترین اصلاح انجام شده است.
این روش شامل قرار دادن قیر در یک ظرف شیشه ای و چرخاندن آن در ضخامت نازکتر از 3/2 میلیمتر است که در روش قبلی استفاده می شد. روش های اکسیداسیونی (دمیدن هوا) شامل روش دوام اوا، روش بمب فشاری اکسیژن و محفظه فشار پیرشدگی از جمله این روش ها هستند.
روش دیگر شامل سفت کردن قیر به روش لعاب نازک قیر و یا لعاب نازک چرخشی قیر دورن گرم خانه و سپس قرار دادن آن در یک محفظه پیرشدگی تحت فشار است. روش دیگر استفاده از امواج ماوراء بنفش و مادون قرمز است. خورشید انرژی را به شکل پرتو الکترو مغناطیس در یک باند طول موج بین 200 تا 300 نانومتر پرتوافکنی می کند.
پیرشدگی نسبی با استفاده از روش های لعاب نازک چرخشی قیر درون گرم خانه، پرتو ماوراء بنفش خورشید و محفظه فشار پیرشدگی را مقایسه کردند. متوجه شدند که پیرشدگی با استفاده از پرتو خورشیدی تأثیر کمتری نسبت به روش محفظه فشار دارد.روش های پیرکردن مخلوط قیر و سنگدانه به 4 دسته کلی تقسیم می شود:
مقاومت کششی و فشاری در برخی موارد پس از اعمال پیرشدگی کوتاه مدت کاهش یافته است. اما این کاهش به معنی نرم تر شدن قیر نیست. پیرشدگی کوتاه مدت به موارد زیر منتهی می شود.سخت شدن قیر که باعث ازفایش مقاومت فشاری می شود.افزایش ویسکوزیته قیر موجب مشکل شدن متراکم کردن قیر می شود.