اتصالات استخوانی در قاب های مقاوم خمشی فولادی جهت مقاوم سازی اتصالات صلب موجود و کاهش اشکالات اتصالات صلب در طراحی سازه های فولادی جدید مورد بررسی قرار گرفته است.از مزایای این نوع اتصال حفظ فشردگی مقطع تیر و عدم کاهش قابل توجه در سختی و پیچشی و نیز کاهش کمانش های موضعی دانسته شده است. همچنین معیار جدید برای توصیف نرخ کاهش مقاومت پس از رسیدن به بیشینه تحمل بار نمونه مورد استفاده قرار گرفت.
یکی از مهم ترین حالاتی که در آن سازه تحت اثر بارهای زلزله دچار خرابی می شود، شکست در اتصالات سازه است. گسیختگی در اتصالات سبب از بین رفتن یکپارچگی سازه و خرابی های پیش رونده می شود.
یکی از راهکارهای پیشنهادی برای بهبود عملکرد این نوع اتصالات، اعمال کاهش موضعی در مقطع تیر معروف به اتصال استخوانی است. در این حالت به فاصله اندکی از بر ستون به صورت موضعی قسمتی از جان تیر بریده می شود تا ظرفیت خمشی تیر در آن منطقه کاهش یابد. با این عمل مفصل خمیری دور از محل اتصال تیر به ستون و در خود تیر ایجاد و از شکست در اتصال و جوش بال تیر به ستون جلوگیری می شود.
اتصال استخوانی شکل پذیری و قابلیت دوران خمیری بالایی داشته و با ایجاد مفصل خمیری در منطقه باریک شده ضمن محافظت ار اتصال، اتلاف انرژی بیشتری به ارمغان می آورد. از مزایای دیگر اتصال استخوانی اقتصادی بودن و سهولت اجرای آن است به نحوی که برای ایجاد این نوع اتصال می توان برش در تیر را در کارخانه انجام داد و سپس تیر را به کارگاه ساختمانی منتقل کرد.
از جمله مشکلات اتصال استخوانی کاهش توانایی تحمل بار آن بر اثر تغییر مکان های بزرگ است. دلیل این امر ضعیف شدن مقطع بال تیر و تأثیر آن بر کاهش مقاومت مقطع نسبت به تغییر شکل های خارج از صفحه است که بر اثر آن تیر در ناحیه باریک شده دچار کمانش های موضعی و جانبی می شود.