اتصال استخوانی به عنوان پدیده ای نوظهور، اخیراً مورد توجه محققین و پژوهشگران قرار گرفته است. خاصیت اصلی این نوع اتصال، افزایش شکل پذیری و در نهایت ضریب رفتار سازه است. اتصال استخوانی عبارتست از تضعیف یا کاهش عمدی ظرفیت خمشی تیر به صورت موضعی در فاصله اندکی از اتصال آن به ستون است که خود سبب افزایش شکل پذیری و دوران پلاستیک اتصال تیر به ستون می شود.
بدون اینکه سختی و مقاومت آن دچار تنزل قابل توجهی شود. در اتصال RBS که معروف به اتصال استخوانی نیز است، بال های تیر به صورت قوسی شکل، برش یافته، لذا عملکرد بسیار خوبی در مقابله با بارهای لرزه ای نشان می دهد.
اهمیت ستون ها در حفظ پایداری سازه بسیار مهم است. در حالی که با خرابی یک یا چند تیر در سازه ممکن است خللی به پایداری کل سازه وارد نشود. لذا در اتصال RBS مفصل پلاستیک دور از اتصال تیر به ستون و در خود تیر ایجاد می شود و از شکست در اتصال و جوش بال تیر به ستون جلوگیری می کند.
اتصالات استخوانی در قاب های مقاوم خمشی فولادی جهت مقاوم سازی اتصالات صلب موجود و کاهش اشکالات اتصالات صلب در طراحی سازه های فولادی جدید مورد بررسی قرار گرفته است.از مزایای این نوع اتصال حفظ فشردگی مقطع تیر و عدم کاهش قابل توجه در سختی و پیچشی و نیز کاهش کمانش های موضعی دانسته شده است. همچنین معیار جدید برای توصیف نرخ کاهش مقاومت پس از رسیدن به بیشینه تحمل بار نمونه مورد استفاده قرار گرفت.