ستون های سنگی هنگامی که بارگذاری می شوند، تمایل دارند که به صورت جانبی منبسط شوند. بزرگی و موقعیت این گسترش شعاعی علاوه بر آنکه به خصوصیات فیزیکی ستون و خاک پیرامون آن بستگی دارد، با توجه به اینکه ستون سنگی به صورت مجزا عمل می کند و یا اینکه در گروه قرار دارد، مشخص می شود.
اگرچه انبساط شعاعی می تواند به محصور شدگی جانبی ستون های مجاور نسبت داده شود، انبساط بیش از حد (تورم یا Bulging) می تواند به گسیختگی ستون منجر شود.تحقیق در زمینه مسلح کننده های ژئوسنستیک معمولاً در یکی از سه زمینه زیر انجام می شود:
تسلیح با استفاده از ژئوسنستیک در لایه های افقی
آزمایش های که روی ستون های مجزا انجام شده، نشان داده که تورم معمولاً در بخش بالایی ستون، یعنی جایی که محصورشدگی جانبی کم است، اتفاق می افتد.بر اساس این موضوع تحقیقاتی بر روی مصالح پئوسنستیک قرار گرفته در لایه های افقی در میان بخش تورمی ستون سنگی جهت افزایش مقاومت در برابر تغییر شکل جانبی، انجام شده است.
این مقاومت با اندرکنش و قفل شدگی میانی بین مصالح سنگی ستون و مصالح مسلح کننده فراهم می شود.با بارگذاری ستون های محصور شده، تورم شعاعی موجب ایجاد نیروهایی روی ژئوتکستایل می شود. وجود محصورشدگی برای ستون های سنگی موجب افزایش سختی ستون و کاهش نشست های توده خاک ترکیبی (ترکیب ژئوتکستایل محصور کننده وستون سنگی و خاک پیرامونی) می گردد.
این ستون ها همانند شمع هایی عمل می کنند که بار سطحی را به یک لایه صلب زیرین منتقل می نمایند. با این حال به علت گسترش شعاعی و تراکم ستون در حین بارگذاری، کوتاه شدگی محوری قابل توجهی در ستون به وقوع می پیوندد. این موضوع موجب نشست و ایجاد مقاومت ثانویه در خاک پیرامونی خواهد شد. به علاوه، خاک پیرامونی فشاری محصور کننده ای را فراهم می کند که در جهت افزایش ظرفیت ستون عمل خواهد کرد. این روش می تواند به عنوان یک تکنیک بهسازی زمین مورد توجه قرار گیرد، اگر چه خاک پیرامونی در ستون های سنگی معمولی به این روش بهسازی نخواهد شد.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
