هنگامی که بارگذاری انجام می شود به ستون سنگی به سمت پایین نیرو وارد شده و موجب ایجاد تنش های برشی در سطح بین ستون و خاک طبیعی پیرامون آن می شود. این موضوع منجر به از بین رفتن بار با افزایش عمق شده و بارهای بزرگ تری در بخش بالایی ستون اعمال می شود.
هنگامی که فشتر پیرامونی و سختی خاک طبیعی جهت نگهداشت بار کافی نباشد خاک میانی ستون دچار گسیختگی برشی شده و منجر به بر آمدگی و تروم ستون می شود. این تورم می تواند به حالت تعادل پلاستیک رسیده و ضرورتاً منجر به گسیختگی ستون نشود.
رفتار گروه ستون
با فرض آنکه خاک بهسازی شده با ستون سنگی، با استفاده از یک فونداسیون نسبتاً صلب بارگذاری شده و ستون ها روی یک لایه صلب قرار گرفته اند، نیروهای بارگذاری روی ستون سنگی و خاک پیرامونی با مقادیر یکسانی اعمال می شوند. از آنجا که سنگ در مقایسه با خاک طبیعی نسبتاً غیرقابل تراکم است، ستون سنگی به علت پاسخ به کوتاه شدگی محوری، به صورت شعاعی در خاک پیرامون توسعه پیدا می کند.
همچنین خاک در نتیجه کوتاه شدگی ستون مجبور به تغییر حجم خواهد داد. اگرچه با توسعه یافتن شعاعی ستون های مجاور، محصورشدگی بیشتری ایجاد می شود، اما این گسترش یافتن ممکن است در بخش بالایی ستون سنگی، جایی که فشار محصور کننده جانبی و سختی خاک پیرامونی کمتر است، بزرگ تر باشد.
در حین بارگذاری، تنش قائم به صورت پیوسته بین ستون و خاک طبیعی به نسبت سختی نسبی هر یک از مصالح، منتقل می شود. به علت عملکرد تحکیم، محصور شدگی و سختی خاک تا ایجاد تعادل بین ستون و خاک اطراف آن، افزایش می یابد.