ستون های سنگی محصور شده با ژئوگرید

استفاده از ژئوتکستایل به مصالح ستونی و روش های نصب مشخصی، محدود می شود. ماسه و شن ریزدانه معمولاً به عنوان مصالح پرکننده قفسه های محصور کننده انتخاب می شوند، زیرا سنگ دانه های درشت تر موجب آسیب رسیدن به ژئوتکستایل می‌شوند. به علاوه، به منظور کاهش پتانسیل آسیب رسیدن به محصورکننده ژئوتکستایلی، تنها تراکم اندکی در حین نصب به ستون ها اعمال می شود.

نهایتاً جهت بسیج شدن نیروهای پیرامونی در محصورکننده، کرنش های پیرامونی تا 1 درصد مورد نیاز است. این کرنش های اولیه منجر به تورم شعاعی زیادی در حین بارگذاری ستون خواهد شد.فاکتورهای ترکیبی ذکر شده می تواند منجر به نشست های بیشتر از مقدار مطلوب در برخی از پروژه ها شود. تحقیقاتی اخیرا به منظور مطالعه ژئوسنستیک های دیگری مانند ژئوگرید برای استفاده به عنوان مصالح محصور کننده انجام شده است.

اگرچه ژئوگرید ممکن است مقاومت کمتری نسبت به ژئوتکستایل در برخی حالت ها داشته باشد، اما ژئوگرید معمولاً قوی تر بوده و ممکن است این توانایی را به ستون ها بدهد که نسبت به ژئوتکستایل، تا حد بیشتری متراکم شود. علاوه بر این، ژئوگرید معمولاً نیازمند کرنش های کششی کوچک تری جهت بسیج شدن نیروهای کششی نسبت به ژئوتکستایل است که این موضوع سختی اولیه بزرگ تری را فراهم می کند. این خصوصیات می تواند ساخت یک ستون با سختی افزایش یافته (هنگامی که با محصورشدگی ژئوتکستایل مقایسه می شود) را به دنبال داشته باشد.

استفاده از ژئوگرید محصور کننده می تواند با سنگ دانه های درشت تر مانند سنگ خرد شده سازگار بوده و به عنوان جایگزین برای مصالحی مانند ماسه و شن ریز، به حساب آید. در سال های اخیر به منظور افزایش کارایی ستون های سنگی، از ژئوگریدها به عنوان پوشش تقویت کننده مناسب برای ستون ها استفاده می‌شود.

زیرا این مصالح دارای مقاومت کششی بالا و قفل شدگی قابل توجهی در ساختار شبکه ای خود با مصالح ستون های سنگی هستند. عملکرد این پوشش ها به این گونه است که مصالح درشت دانه در بین شبکه های ژئوگرید محصور می شوند و با توجه به بالا بودن مقاومت کششی ژئوگریدها از گسیختگی و کمانش بیش از اندازه ستون سنگی جلوگیری به عمل می آید.

اصول رفتاری ستون محصور شده ژئوگرید و ژئوتکستایل بسیار مشابه هستند. هر دو سیستم از نیروهای پیرامونی تولید شده در میان مصالح ژئوسنستیک جهت ایجاد محصور شدگی ستون علاوه بر مقداری محصور شدگی که توسط خاک پیرامونی فراهم می شود، بهره می گیرند.به هر حال، ژئوگرید به صورت کلی سخت تر از ژئوتکستایل (به خصوص در حین بارگذاری اولیه) است که موجب ایجاد پاسخ صلب تر می شود.

ژئوگرید می تواند همراه با مصالح شنی و سنگی خرد شده درشت دانه، به جای ماسه مورد استفاده قرار گیرد. از طرف دیگر، به علت مقاومت بالای ژئوگرید، استفاده از نیروی تراکم بیشتر در حین نصب ممکن می شود که می تواند به یک ستون متراکم تر منجر شود.در مقایسه با ستون های محصور شده با ژئوتکستایل، تحت بارگذاری این فاکتورها ممکن است پاسخ ستونی سخت تری داشته باشد و به تکنیک منحصر به فردی برای کاربردهای آن منجر شود.