الیاف پلی پروپلینی

دارای چگالی پایینی است. این الیاف از رشته های استوانه ای شکل تشکیل شده که می توانند در اندازه های مختلف و اشکال گوناگون از جمله تک رشته ای و انواع ریسه ای مورد استفاده قرار گیرند. این الیاف هنگام اختلاط با بتن، دچار آسیب نمی شوند. برخلاف الیاف شیشه ای که ممکن است دچار شکستگی شوند، این الیاف در بتن ته نشین نشده (برخلاف الیاف فولادی) و باعث افزایش وزن مخصوص بتن نیز نمی شوند.

به کار گیری الیاف پلی پرویلنی برای جلوگیری از جمع شدگی و ترک خوردگی بتن در سنین اولیه (جمع شدگی پلاستیک) از هر راهکار دیگری مناسب تر به نظر می رسد. تعداد بسیار زیادی الیاف در هر مترمربع بتن (بیش از 100 میلیون رشته در مقدار معمول مصرف که قابل مقایسه با سایر الیاف نیست) به معنی اتصال سطح بسیار وسیعی از الیاف به بتن است که فواصل کم الیاف از ایجاد ترک در بتن جلوگیری می کند.

استفاده از این الیاف سبب می شود که تا شکنندگی بتن به نحو قابل توجهی کاهش یافته و بتن الیافی رفتار شکل پذیری تحت بارهای مختلف از خود نشان دهد که این مساله در هنگام زلزله یا هر گونه بارگذاری ناگهانی جائز اهمیت است.در مورد تأثیر درصد اختلاف الیاف باید توجه کرد که درصد اختلاف الیاف بسیار مهم است چرا که اگر این درصد الیاف زیادتر از مقدار مورد نیاز در نظر گرفته شود الیاف توانایی یکنواخت تر شدن در سطح بتن را نداشته و به صورت نقاط گلوله ای شکل در می آیند.

در هنگام وارد شدن نیرو، این نقاط باعث تمرکز تنش شده و موجب شکست زودتر حاصل می شود. اگر درصد اختلاط کم باشد عملکرد لازم برای تقویت بتن را ارائه نمی دهد.در مورد تأثیر طول الیاف در مقاومت فشاری الیاف با طول بلند از نظر اتصال بین دانه های بتن عملکرد بهتری دارند ولی از نقطه نظر نحوه مخلوط شن نسبت به الیاف با طول کمتر عملکرد ضعیف تری از خودشان دارند. و در الیاف با طول کمتر 6 میلیمتر بیشترین مقاومت با افزودن 0/35 کیلوگرم بر مترمکعب به دست آمده است.

در مورد تأثیر طول الیاف در مقاومت کششی، الیاف با طول بلندتر به علت اتصال دادن دانه ها و کاهش ریز ترک در ناحیه انتقال، مقاومت بهتری نشان می دهند. مقدار بهینه الیاف برای طول الیاف 6 میلیمتر 0/35 کیلوگرم بر متر مکعب و برای طول 12 میلیمتر مقدار 0/7 کیلوگرم بر مترمکعب به دست آمده و در هر حالت تقریباً 20٪ مقاومت کششی را افزایش می دهند.