تعریف منحنی تنش-کرنش مواد تحت فشار:
منحنی تنش-کرنش برای مواد تحت فشار با منحنی مواد تحت کشش تفاوت دارد.
حد تناسب فلزات شکل پذیری نظیر فولاد، آلومینیوم و مس در حین اعمال فشار به حد تناسب آن ها در حین اعمال کشش بسیار نزدیک بوده و نواحی اولیه منحنی تنش-کرنش آن ها در حالت فشاری و کششی بسیار مشابه یکدیگر است.
با این وجود، رفتار این مواد پس از شروع تسلیم در حالت فشار تفاوت زیادی با حالت کشش دارد. در این بخش، به معرفی این تفاوت ها می پردازیم.
در آزمایش فشاری، وجود اصطکاک بین نمونه و صفحات انتهایی مانع از انبساط عرضی نمونه می شود و به همین دلیل، برآمدگی هایی در اطراف آن به وجود می آید.
با افزایش میزان بار، پهنای نمونه بیشتر می شود و مقاومت آن در برابر کاهش ارتفاع افزایش می یابد (افزایش شیب منحنی تنش-کرنش). شکل زیر، منحنی تنش-کرنش مس در حین اعمال فشار را نمایش می دهد.
بر اساس این منحنی، مساحت سطح مقطع نمونه تحت فشار از مساحت اولیه نمونه بیشتر است. به همین دلیل، تنش واقعی در یک آزمایش فشاری کوچک تر از تنش اسمی آن خواهد بود.
در منحنی تنش-کرنش فشاری مواد شکننده، نرخ کاهش طول نمونه کمی بیشتر از نرخ افزایش بار است.
منحنی های تنش-کرنش فشاری و کششی از نظر ظاهری مشابه یکدیگر هستند اما میزان مقاومت نهایی در حالت فشاری بسیار بیشتر از حالت کششی است.
بر خلاف مواد شکل پذیر که در حین اعمال فشار به صورت برآمده (شبیه بشکه) درمی آیند، مواد شکننده در حین اعمال فشار حداکثری با شکست مواجه می شوند.