یکی از روش های متداول برای انتقال نیروهای تیر به ستون استفاده از اتصالات ساده نشسته است. در این نوع اتصال تیر بر روی یک نشیمن که می تواند انعطافپذیر (تقویت نشده) و یا سخت (تقویت شده) باشد، قرار می گیرد. در اتصالات نشسته انعطاف پذیر معمولاً از نبشی به عنوان نشیمن استفاده می شود.در اتصالات نشسته چنانچه محور تیر عمود بر طول نشیمن باشد به آن اتصال خورجینی گویند.
در اتصالات نشسته عمده نیرویی که از طرف تیر به ستون منتقل می شود، واکنش تکیه گاهی Ru است. به دلیل انتقال ناچیز لنگر خمشی از طرف تیر به ستون، اتصالات نشسته در طبقه بندی اتصالات ساده قرار دارند. میزان صلبیت اتصالات نشسته از اتصالات با نبشی جان (قاب شده) بیشتر است. معمولاً در کلیه اتصالات نشسته از یک نبشی فوقانی به عنوان تأمین کننده تکیه گاهی جانبی برای بال فوقانی تیر استفاده می شود. اتصال نبشی های نشیمن و فوقانی به تیر و ستون می تواند توسط فن جوشکاری یا پیچکاری انجام شود.
اتصال نشسته تقویت نشده
در اتصال نشسته تقویت نشده Ru، نیروی واکنش تکیه گاهی تیر توسط رفتار انعطاف پذیر نبشی نشیمن به ستون منتقل می شود. چون در اتصالات نشسته تقویت نشده صلبیت ناچیزی در محل اتصال وجود دارد. این گونه اتصال لنگر خمشی ناچیزی را انتقال و از آن به عنوان یک اتصال ساده نام می برند.
در تمامی اتصالات تقویت نشده لازم است علاوه بر تأمین فاصله آزاد بین تیر و ستون در محدوده 12 الی 15 میلی متر یک عدد نبشی فوقانی با حداقل ضخامت 6 میلیمتر جهت تأمین تکیه گاه جانبی برای بال فوقانی تیر و جلوگیری از چرخش زیاد تیر تعبیه شود.
کنترل خمش جان ستون
در اتصالات نشسته هنگامی که نبشی نشیمن به جان ستون توسط جوش متصل شود، در این صورت جان ستون در معرض خمش موضعی ناشی خروج از مرکزیت واکنش تکیه گاهی Ru قرار می گیرد. تاکنون پدیده خمش موضعی در جان ستون در اتصالات با نشیمن انعطاف پذیر به طور جامع مورد بررسی و تحقیق قرار نگرفته است.
|
|
|
|
| نماد اعتماد الکترونیک | نشان ملی ثبت | گواهی شامد ارشاد |
© کلیه حقوق مادی و معنوی این وب سایت متعلق به داده پردازان هومان پویان می باشد.
