مشکلات استفاده از قیرهای پلیمری

وقتی پلیمر و قیر با هم مخلوط و برای استفاده در مخزن نگهداری می شوند، مخلوط قیر و پلیمر تمایل به جدا شدن از یکدیگر دارند. بنابراین یکی از مشکلات واقعی، نگهداری و ذخیره آن به صورت یک مخلوط هموژن است. برخی پلیمرها گرایش به ته نشین شدن دارند ولی در بیشتر موارد قیر ته نشین می شود و مواد پلیمری روی آن قرار می گیرند. اخیراً در صنعت تانکرهایی عمودی ساخته شده اند که به مخلوط کن های مخصوصی مجهز هستند و برای نگهداری PMB به کار می روند.

چسبندگی قیرهای اصلاح شده با پلیمر از قیر معمولی بسیار بیشتر است و به هر سطحی که با آن تماس پیدا کند مانند مخزن ذخیره قیر و کامیون حمل مواد می چسبند، به طوری که تمیز کردن این سطوح پس از استفاده بسیار دشوار است. همچنین قابلیت پمپ شدن مواد نیز می تواند به یک معضل تبدیل شود. زیرا غیر از مواردی استثنایی که از قیر نرم تر استفاده می کنید، با استفاده از پلیمر در قیر معمولی، نقطه نرمی قیر افزایش می یابد. در نتیجه قیر در دمای معمولی سخت می شود. بنابراین باید با یک زمان بندی مناسب قبل از سرد شدن مواد، آسفالت را متراکم و هموار ساخت.

استفاده از اصلاح کننده ها سبب افزایش کیفیت قیر می شود. برخی پلیمرها همچون استایرن بوتادین استایرن، پلی فین و اتیل وینیل استات پس از اختلاط یک شبکه الاستیک سه بعدی را در قیر تشکیل می دهند و سبب بهبود رفتار ویسکوالاستیک قیر می شوند. افزودن پلیمرها خاصیت الاستیک قیر و چسبندگی آن به مصالح را افزایش می دهند و مقاومت مخلوط های آسفالتی را در برابر خستگی بالا می برند.

برخی از پلیمرهای مانند استایرن بوتادین نرخ بهبود ترک های خستیگ ناشی از بارگذاری را افزایش می دهند. و سبب افزایش عمر خستگی مخلوط آسفالتی می شوند. با انجام آزمایش های خستگی قیر و خستگی مخلوط آسفالتی می توان تأثیر هر یک از پلیمرها را در خواص قیر و مخلوط آسفالتی مورد ارزیابی قرار داد و با مقایسه کمی و کیفی و با توجه به شرایط اقتصادی پروژه از بهترین گزینه استفاده نمود. به علت اختلاط قیمت زیاد پلیمرها با قیر استفاده از آنها هزینه اولیه پروژه را بالا می برد. اما با توجه به افزایش چشمگیر عمر روسازی، هزینه های نگهداری و مرمت کاهش می یابد و استفاده از پلیمرها توجیه اقتصادی پیدا می کند. عملاً در چشم اندازهای چندین ساله به صرفه تر خواهد بود.