میان لایه آسفالتی کاهش ترک با دانه بندی باز

یک لایه آسفالتی با دانه بندی باز دارای فضاهای خالی بزرگ را می توان پیش از اجرای روکش آسفالتی جدید برای جلوگیری از گسترش ترک بر روی روسازی قدیمی پخش کرد. به دلیل وجود حفره های بزرگ متصل به یکدیگر، این لایه می تواند تنش های ناشی از جابه جایی روسازی زیرین را پیش از آنکه به روکش آسفالتی جدید اثر بگذارند، کاهش دهد.

این لایه انرژی آزاد شده توسط ترک ها را جذب می کند و مانع گسترش ترک درون روکش جدید می شود. اگر چه این لایه مؤثر واقع می شود، ولی اگر به درستی اجرا نشود، می تواند مشکلاتی را به وجود آورد که به شرح آنها پرداخته می شود.

در صورت اجرای نادرست آسفالت با دانه بندی باز، اندازه درشت سنگدانه ها و فضاهای خالی بزرگ می توانند باعث ناپایداری مخلوط و بروز شیار افتادگی در مسیر چرخ وسایل نقلیه شوند.به دلیل اندازه درشت سنگدانه ها، ضخامت لایه معمولاً بسیار زیاد است. این ضخامت زیاد ممکن است مشکلاتی برای تراز سطح شانه و حریم راه به وجود آورد.

لایه کاهش ترک از مصالح آسفالت گرم با دانه بندی باز دارای فضای خالی حدود 35-25 درصد بوده و با ضخامت 20-10 سانتیمتر اجرا می شود. قیر به مقدار کم در محدوده 3-2درصد (ترجیحاً قیر سفتتر با درجه نفوذ کم) به همراه مصالح سنگی با حداکثر اندازه سنگدانه ای 3-2 اینچ در این لایه مورد استفاده قرار می گیرند.

میان لایه جاذب تنش با قیر اصلاح شده پودر لاستیک

این نوع میان لایه بسیار انعطاف پذیر و الاستیک بوده و مدول کمی نیز دارد. برای تهیه قیر اصلاح شده با پودر لاستیک توصیه می شود از قیر درجه عملکردی PG58-22 که سازگار با پودر لاستیک باشد، استفاده شود.

میان لایه جاذب تنش با قیر امولسیونی کاتیونیک پلیمری

به این منظور از قیر امولسیونی کاتیونیک تندشکن پلیمری از نوع CRS-2P استفاده می شود که برای تهیه آن از امولسیون کاتیونیک تندشکن و پلیمرهای SB و SBS استفاده می شود.